O tamaño das olas II

Algúns creen que non podemos contar a altura dende a base da ola...e eu pregúntome... por que non?

tamén se di que a ola ten diferentes medidas dependedo do punto de vista.
Segundo o diccionario da real academia galega a altura é:
altura: .f. 1. Dimensión vertical [dun corpo], distancia vertical desde a base ó punto máis elevado ou a calquera outro considerado

Polo tanto, a altura dunha ola mídese dende a súa base, é dicir, dende a parte plana, ata a parte máis alta.

O que está claro, é que non podemos calcular á perfección o tamaño dunha ola, porque a nosa percepción vese modificada por multitude de factores. Hai unha marxe de erro, e dentro desa marxe case sempre tiro cara abaixo. Se está pequeno, para que a xente non leve decepción ó chegar á praia, e se está grande, para animar un pouquiño (con algo de trampa) a que os compañeiros se metan na auga. Por exemplo, eu si dudo entre 3m ou 3 e medio...pois digo 3. Ademáis, pode haber series de 3m e algunha ola de 4m nalgunha serie desfasada, polo que esa marxe se vería ampliada.

pero para min, unha ola de tres metros é a seguinte


Aplicado moi cutremente á realidade...


E para facilitar a tarefa do cálculo, imaxino a un home de 2m totalmente dereito dende a base da ola, ou, como xa sabedes, unha porta na mesma posición.

Se hai alguén na auga, ou se alguén colle unha ola, é útil para tomalo como referencia, porque podemos calcular que un home de 1,75 ó estar surfeando semiflexionado mide aproximadamente metro e medio (en realidade algo máis, pero tiramos un pouquiño para abaixo pola marxe mencionada) . Solo temos que esperar a que o surfista chegue á base da ola, (ou imaxinalo) para tomalo como referencia.

Os puntos vermellos que dibuxei púxenos para que a xente que di que mide a partir da parede, ou a partir dun grado de inclinación determinado, me sinale que punto sería.

as 3 marcas que fixen na linea vertical que vai dende a base á cresta, fíxenas a ollo (nótase) porque todolos calculos de olas se fan así, a "ojímetro". E representan aproximadamente un metro.

E vedes o cachiño que sobrepasa os 3 metros? pois para min esa é a marxe de erro que podemos "despreciar"


Hala, atacádeme, que me intentarei defender jejeje
Non, agora en serio, gustaríame que como fixo Chema na entrada anterior, me mostrárades os vosos puntos de vista e argumentedes os motivos que vos levan pensar así

Graciñas de antemán

un saúdo e a disfrutar das olas, midan o que midan!

miiimá...que mediño (reeditado)

E si estades tan panchos surfeando na vosa praia e vos atopades a este bicharraco pasando por debaixo de vós??


terían que inventar os pañales de neopreno...
Vímolo hoxe en Ézaro.
Felipe cree que é da familia do melgacho. Se alguén coñece este bicho agradeceríamos que compartise a súa sabiduría. E non miro para ninguén... ;) ...alex....

buscando a raza deste tiburón atopei esta outra que me chamou a atención. Penso que non me atrevería a bucear con tiburóns así porque do ataque de risa que me daría debaixo da auga afogo fijo jaja

O tamaño das olas (reeditado)

Esta misma entrada, en castellano aquí

Como xa pasamos dos 200 votos na enquisa que tiña á marxe esquerda que preguntaba:
"¿cantos metros dirias que mide unha ola que ten a mesma altura que unha porta?" decidín facer unha entrada comentando os resultados.

Copio e pego os cachiños que considero máis importantes da entrada coa que iniciei o debate:

"Eu penso que xa escoitei de todo:

-que as olas se miden por atrás: o meu punto de vista é que non están reflexando ben á realidade, porque unha ola pode ter un metro por detrás e 7 por diante como teahupoo. Ademáis, vós por onde surfeades a ola por diante ou por detrás? entonces que máis da o que midan por detrás?

-que se miden en metros reais desde a parte vertical da ola...: cousa que non acabao de entender moi ben porque hai olas que teñen 5 metros de alto e non teñen ningunha parte da ola totalmente vertical, as tendidas.

- que se miden dende o nivel do mar (que non é igual á base da ola) á cresta,

-e, posiblemente, a medida máis difundida (á que lle chamo "metro surfeiro") na que o primeiro metro ten o tamaño dunha persoa de pé, e a partir da cabeza se mide en metros reais... a pesar de que é a medida máis difundida, non acabo de entender moi ben o por que desta forma de medir. Así o primeiro metro non sería igual ó segundo? non entendo moi ben

Pois atopámonos coa situación de que o METRO, unha medida internacional, algo OBXECTIVO, relacionado coas matemáticas que É o idioma universal, que ata Zapatero e Rajoi estarían de acordo en que un metro son 100 centímetroosss..... pois non. No mundo do surf o metro é algo subxectivo e cada un ten o seu. Cada un é libre de medir como queira... pero tedes que recoñecer que útil, o que se di útil non é.


Pois ben...sorprendéronme gratamente os resultados da enquisa porque non sabía que había tanta xente que pensara coma min.

Resulta que de 221 surfistas....(que non son poucos)

110 son...........case a metade jeje



72 persoas (entre as que me inclúo) dirian que unha ola do tamaño dunha porta mediría 2 metros

outros 72 surfeiros dirían 1 metro. Pero a metade destas persoas pensan que deberíamos de dicir 2 m. Se sumamos estas 36 persoas ás 72 mencionadas anteriormente...resulta que 108 persoas dirían 2m se por eles fose. (case maioría absoluta)

Por outro lado tamén temos 4 persoas que dirían un cuarto de metro, 14 que dirían medio metro, 2 que dirían 3 cuartos de metro (en "others"), e 17 que dirían 2,5 m.

Agora....despois de ver isto....se un surfista vos di que colleu olas de 2m......con que cara vos quedades???


Dame como vergonza, que, nun mundo tan grande como o surf, con tantos surfistas como somos, que non teñamos unha forma común de medir as olas. Non me importa o tamaño das olas, eu podo pasalo mellor un día con olas de 50 cm que outro con 250 cm. O que considero que sería bo é que haxa un convenio para que todos nos entendamos e non teñamos que andar específicando que si metros reales, que si media porta, que si 2 metros dos de fulanito... Non sei si me explico.

UN EXEMPLO!:

Non vos daría a risa si presenciades o seguinte? (xa vou eu coas miñas comparacións):

Dous tipos pescando, e Manolo colle unha robaliza tremenda. Manolo di: "mira cacho robalo! esto pesa polo menos 7 kilos!!

e o outro (Pepe) dille:-" a onde vas animal!! que eso non pasa dos 3 kilos!
-"mecajuntal, que me apostas!"
-" o que queiras!"

Van a pesar o robalo e finalmente pesa 3 kilos

Pepe di: -"Veeess!? xa che dixen eu que pesaba 3 e non 7, animal!"
- AAH NO!, PERO E QUE PARA MIN 7 KILOS DE ROBALO SON 3 KILOS REALESS

En fin.. esto aínda podería seguir con exemplos do estilo:

-En canarias non pescan peixes de máis de kilo e medio, porke un kilo para eles son 5 kilos para nós...
ou
- si, mira, que che explico como mido eu.... o primeiro kilo pa min son 1800 gramos, o segundo kilo son 1300, e a partir de aí mido en kilos reales

Eu dou a miña opinión de como creo que debería ser a medida das olas... pero gustaríame que os que miden diferente tamén expoñan as súas opinións e argumenten os motivos polo que o fan... si o fan por convencionalismo, por lles ensinaron así, porque o consideran lóxico...etc

Sei que é dificil cambiar un convencionalismo tan extendido... pero tamén antes as mulleres non podían levar pantalóns...non?

Unha aperta!

video en Rostro

Aquí vos deixo un video que editou Brais e grabou a súa nai.

Foi un día dunha temporadiña na que Rostro tivo uns fondos aceptables... O que máis aparece, obviamente é Brais (madre no hay más que una), pero tamén aparecemos algúns dos de aquí. A ver se adiviñades quen, e en que momento...:) os traxes seeland son unha boa pista.. parece que o club os tombos está patrocinado por esta marca pero non é así. O conto foi que o da tenda Carpe mar de Muxía fai precio no material de surf ós socios do club. Así que xa sabedes...a facerse socios!! da igual de onde sexades! :)

Por certo, chamáronme uns locales do faro de Lariño medio mosqueados porque a federación galega de surf ía a organizar un campeonato na "súa" praia coa colaboración de un club de surf de vigo. E parece ser que dixeron que o ía a levar ese club porque na zona non había locales. Eu entendo que sería porque non existe ningún club da federación en toda a zona. E por iso nos pedían os locais que nos encargáramos nós da organización do campionato. Xa falei coa federación e tratáronme moi amablemente, en serio. Atendéronme uns rapaces moi enrollados. Pero dixéronme que vían dificil que nós nos encargáramos da organización dese campeonato porque xa estaba adxudicado un club dende fai tempo. Pero comentáronme que hai unha competición de surf e bodyboard junior na que aínda non teñen un club adxudicado, e seica o podemos organizar nós, e facelo na praia que nos queiramos.

Teño que falar co resto da pandilla a ver que lles parece. Non era a nosa intención meternos nestos berenxenais xa que nos molaba máis o rollo de churrascadas, limpezas, risas e cervexas....pero non é incompatible. Podemos enfocalo dende o noso punto de vista e facer o mesmiño (eso si, con cervexas 0,0) jeje
Parece ser que se a organización sae ben podemos entrar nunha bolsa de subvencións da xunta...gañar socios...
a ver como queda a cousa...vos que opinades?

unha aperta!

Quedada blogueira (viva a improvisación)

Esta semana, despois de algunha cea cos amigos de sempre, e de pasar algunha tarde na praia con actividades como iniciación á escalada nas rochas de Rostro, ou presenciar o bautismo de Suso no manexo dunha cometa de kite... Tiven o gusto de recibir e coñecer en persoa a unha tropa de personazas/surfeiros/blogueiros de Ferrol. E no medio da semana recibo unha chamada de Iago, (surfercosmovisión), que trae a outros 3 máis...

Xa hai tempo que se estaba intentando planificar unha quedada entre autores de blogs surfeiros...buscábase un punto intermedio para todos que resultaría ser asturias... nunha praia coñecida... e mira ti por donde, así como quen non quere a cousa, acabamos 13 persoas cenando un churrasco cojonudo en Pereiriña. que carallo!



Como non recordo se algúns querían manter o anonimato...prefiro non decilos nomes :)

Os blogs fillos dos presentes na cea son:

www.desdelaorillaxabre.blogspot.com de Ricardo (Xabre) con reportaxe sobre a viaxe.


www.rockandlong.blogspot.com de Edu (kingmat) con reportaxe sobre a viaxe



www.afrikitown.blogspot.com de Toño (Perry) con reportaxe sobre a viaxe



e que colabora xunto con Iago (de surfercosmovisión.blogspot.com) na páxina www.oestesurf.com (con reportaxe sobre a viaxe)


Ademais tamén estaba Carlos (Pita) de www.pitanaturalmystic.blogspot.com

Raquel (Solana) e Victor de www.surfandturf.blogia.com que colaboran na coñecida páxina www.contraola.com

A verdade é que o pasamos xenial. Houbo risas, houbo fogueira, houbo pizzas, furgos, guitarreo, alma de pearl jam nun gran corpo, churrasco, charlas, "ajochos" risas e máis churrasco. Olas houbo máis ben poucas ata que marcharon, cando a dirección do mar de fondo comezou a cambiar e o mar comezou a bombear dereitas.

Pero cando unha "viaxe surfeira" se considera un éxito, a pesar de non ter casi olas, é cando hai que replantearse que é o surf. -"Profe yo me la see! el surf eeess cuaaandooo vas por una olaaa con una tablaaa.." non fillo non, o surf é moito máis

Unha aperta rapaces. Encantado de coñecervos.

Aquí estamos para a próxima

olitas vienen y vaaann...

Chegoume un correo con fotos do temporal en Coruña.
Algo tarde pero bueno, quería compartir as que máis me gustaron por se non as vírades...
O título da presentación "pagüerpoin" era: "buaaa neeno, como quedó la Coru" jeje







Un saúdo!

Andorra 5º e 6º día: VAIA POLVO!

Despois de estar dous días nevando a saco, a cantidade e a calidade da neve caída en Soldeu e El tarter era impresionante. Nunca vira neve polvo de tal espesor...Por iso era moi común escoitar a expresión do título da entrada (que esperábades?)

O que vimos namais chegar, xa foi suficiente para sacarnos a todos un sorriso de orella a orella

Para min que había sitios nos que non facías pe jeje.

A paisaxe vólvese (para o meu gusto) espectacular.




A xente estaba eufórica. Nos restaurantes da estación notábase á xente moito máis alterada e a enerxía positiva esnifábase por todos lados. Se intentabas escoitar algo no jaleo xeralizado o máis común era oir: "que pasada!" "dios mio!" "buff que bajada!" "esto es impresionante.."

Si é que, a verdade, tivemos moita sorte de poder catar a nevada máis gorda do ano recién caída.



Unha das cousas que máis me gustou, foron as baixadas que nos pegamos entre os pinos, esquivándoos e tomando decisións no último momento sobre unha neve impresionante. Era tan blanda e suave que a táboa non facía ningún ruido ó avanzar sobre ela.
Ás veces era traballoso ata levantarse, a que si Dani? jeje


O último día, levei un trompazo bastante gordo. Caín co peito sobre un pequeno tronco cortado. Resulta que estaba grabando nese momento e, se vos fixades, pódese escoitar o grito de dolor :) Dende que levei o golpe ata que puiden dicir o de "non sei se me acabaría de romper unha costela" pasaron uns 5 minutos porque ó principio facíaseme complicado respirar o suficiente como para poder falar ben. Por iso tiven que cortar o video



Fíxenme unhas placas por si había algo roto pero houbo sorte. Aínda que me dixeron que as contusións costais tan fortes teñen dolores similares ás fisuras. Seguimos esquiando aínda que as caídas doían algo máis :)

Esta foto é dunha pista negra que baixamos. Había algúns esquiadores que baixaban como auténticos energúmenos... a verdade é que daban envidia poder ir tan rápido e de forma controlada

Era bastante empinada pero realmente pensei que iban a ser peores as negras de Andorra. Sempre escoitei... buff! as rojas de leita son como as azuis de san isidro... e teño escoitado, buff.. as rojas de san isidro son como as azuis de andorra... polo que supuxen que as negras serían paredes so aptas para profesionais... pero para nada. Se puiden baixala eu pode calquera :) Eso si, polo borde da pista para non molestar ós bólidos (e por donde estaba a neve máis paposa :)


E para rematar, un video dunha pista que se chama Gall de Bosc que é algo lenta pero bonita e divertida. Por iso a escollimos para grabarnos. Dani é o de casco vermello e chaqueta blanca e negra, Alex de cazadora negra e pantalón marrón, e eu o de cazadora laranxa
(ten música propia, acordádevos de parar a do blog)

Andorra 4º día: Relax

Se lestes a entrada anterior... non fai falta explicar con excesivos detalles como foi a xornada. Nunha palabra, foi tranquila. Ó estar a estación cerrada por temporal de neve e vento, preparámonos para descansar todo o cansancio acumulado nos primeiros días e na noite anterior.

Algúns volvéronse a deitar e outros quedamos de palique toda a mañá no salón do hotel.
Pola tarde dimos un paseo por Andorra, mercamos algunha cousa...e preparámonos para a visita a Caldea.

Ó ir en grupo, collimos unha oferta. Por 21 euros gozamos das instalacións dun dos mellores balnearios de Europa durante 2 horas e media. O suficiente como para quedar ben arrugadiños.

Fumos de noite, de 9 a 11:30. Moitos dos que viñan na excursión, fan a mesma viaxe tódolos anos, e polo que comentaban, parece ser que tivemos moita sorte porque normalmente o balneario está a tope de xente. Tanto é así, que tódolos anos que viñeran tiveran que facer cola para ir ós jacuzzis, saunas, baños turcos...etc. E desta vez, non había cola en ningún lado. Había moi pouca xente. Máis ou menos como nestas fotos. E eso que solo o noso grupo xa éramos 50 persoas.

Esta era a parte principal. Cada "cunca" era un jacuzzi que masaxeaba diferentes partes do corpo. Unha para o pescozo, outro para as pernas, outro para a espalda...


O baño indorromano tiña un encanto especial. Era moi acolledor.

Tiña unha pinipiscina coa auga a 14 grados. Un contraste bastante "jevi" jeje

E posiblemente, un dos maiores puntazos era o seguinte. Se ías nadando por unha especie de pasadizo e atravesabas unhas cortiniñas, aparecías no exterior.

Nós fumos de noite, e nevaba. Era unha sensación moi agradable estar bañándose en auga quentísima mentres che nevaba na cabeza e observabas as montañas nevadas. Só sacar o peito fora da auga era suficiente para notar os...¿20 grados? de diferencia de temperatura. Houbo máis de un que se animou a vir comigo a rebozarse na neve casi espidos para volver a meterse rápidamente no jacuzzi :)

Teño unha foto mental que vou intentar describirvos: Estaba nunha tumbona/jacuzzi, ó borde da piscina exterior, e o que se vía era a picuda pirámide de cristal do propio balneario, que se adentraba no oscuro ceo. Pero as distintas formas da peculiar edificación dibuxaban un montón de sombras poligonais na neve que caia iluminada gracias a uns potentes focos que estaban ben escondidos. Era tal cual unha escena dun storyboard de calquer película de ciencia ficción...unha pasada. Estaba esperando a que Spiderman aparecese polo aire pero non apareceu. Debía de estar no baño turco :)

Aquí estamos casi todos...


Se algunha vez pasades por Andorra, pasade por Caldea porque vale moitísimo a pena.

Andorra 3º día: comeza a nevada!

As condicións de neve eran prácticamente iguais ás do primeiro día. Estaba moi ben exceptuando algunha placa de xeo que había descuberta na parte alta. A boa noticia era que a ratos nevaba, e nevaba con sol. Se alguén mo explica... :)

Ó ser o segundo día de ski tampouco subimos ningún tipo de cámara. Subín o móbil, co que fixemos a maior parte das fotos e vídeos...pero pasaba o de sempre. Antes de baixar dicíamonos: "bueno, de esta hai que grabar ou sacar fotos eh..." Comezábamos a baixar, emocionábamonos, corríamos, saltábamos, animábamonos uns ós outros... e ó chegar abaixo... merda! non grabamos!! E así unha e outra vez.

Ó final da tarde, a capa de neve recién caída xa tiña un espesor considerable, arredor de 40 centimetros (unhas pistas máis e outras menos) polo que as últimas baixadas dese día convertiríanse nas mellores da viaxe ata o momento.

Tal foi a nevada que caeu en tan pouco tempo que puidemos ir esquiando polo aparcamento ata o mesmísimo autobús.

Despois, o autobús non daba saído do aparcamento. Tivemos que xuntarnos tódolos pasaxeiros na parte de atras (sobre as rodas motrices) para ver si podía saír... pero nada. Seguía patinando. Acabamos poñendo cadeas


Tardamos hora e media en facer un traxecto que normalmente leva 20 minutos. Imaxinade a velocidade á que tíñamos que ir. Era un espectáculo ver polas ventás do bus a tódolos coches patinando jeje. O bus inundouse de risas cando vimos a un tipo correndo detrás do seu coche cando se estaba preparando para poñerlle as cadeas. jeje. Foi moi simpático, tal cual videos de primera

Esa noite fumos a tomar algo en plan "relax", e ó final xa sabedes como acaban estas cousas... empezámonos a animar, entre bar e bar era inevitable verse involucrado nunha gran guerra de neve... con trincheiras, diferentes bandos, traidores, francotiradores agochados...
Non vos vou a especificar as cousas que fixemos, pero... dígovos cousas soltas, e vos atades cabos: "baixas presións en altas alturas que fan que calquer bebida, por lixeira que sexa, suba de forma especial..." "neve por un tubo" "oh! un carrito de compra!" "oh, unha costa abaixo!", "facía falta un casco....oh!unha pota!" "jajajaja" "sube! sube!" en fin...

Acabámola noite neste pub "la borsa"

que era orixinal polo seguinte: Os precios das cousas non eran fixos. As pantallas que se ven ó fondo imitan ás do mercado da bolsa, e nelas mostrábanse os precios dos productos que subían e baixaban. Cando a bolsa caía, e os precios estaban polo chan, saltaban unhas alarmas cunhas luces... e xa vos imaxinades a reacción dos consumidores non? :) unha boa táctica.

A frase que máis se escoitaba ó final era: bueno, hai que ir indo para ó hotel ehh, que en 3 horas hai que levantarse para ir esquiar, que para eso viñemos a Andorra! jeje

Por iso, cando ó día seguinte nos anuncian que non podiamos subir a esquiar porque está todo cerrado por temporal de neve... os que nos acabábamos de deitar había poucas horas, mirámonos... e puxemos cara de.. bueeeeeno..... e un leve sorriso xa o dixo todo :)

Andorra 2º día. Chegamos a Grandvalira!

O luns cando chegamos á estación, parecía que non había moita neve...


Pero as pistas estaban xenial. Parece ser que os cañóns de neve podían traballar tódalas noites porque non había unha calva. Só na parte de arriba de vez en cando atopábaste algunha placa de xeo que te tiraba ó chan. (nunca probara/vira/caera en ningunha). Son como esas zonas de aceleración dos videoxogos que hai que grindar :)

O primeiro día de neve, co frenesí, nin cagamos nin sacamos fotos. Así que poño esta de Breixo e de paso preséntovos a estos amigos que fixemos na excursión:

Son Delia, Breixo, Sara, Dani e Edu. Un abrazo moi forte!
Como vedes na parte media xa había máis neve por todos lados.
Ó fondo á dereita podedes ver as pedazo rampas do snowpark. Daban medo!

Non nos daban os ollos para mirar a todos lados... Non probamos nin a metade das pistas que estaban abertas. E non foi por falta de ganas eh..
Ó chegar ó hotel, estábamos rebentados. Unha ducha reconstituínte, unha boa cena (bufet libre, puxémonos como becerros) e a repousala comida xogando unha partida ó gran turismo 4 alí no hotel.

(Os volantes tiñan motor e ofrecíanche un montón de resistencia segun en que momento. Nunca xoguei dunha forma tan realista a un xogo de coches. Aínda que tamén é verdade que nunca tiven un aparato destes)

despois, charlas, risas, guitarreo e a mimir

Andorra 1º día. Paseo pola cidade

Tras 16 horas no autobús, chegamos a Andorra á 1 do medio día do Domingo. Ese día , Dani, Alex e eu dedicámonos a ver Andorra, xa que ía a ser o único día "libre".

É un espectáculo ver a cidade enterrada entre esas montañas tan altas e ver como os edificios escalan cada vez máis alto para poder atopar un oco



Tamén nos acercamos a ver por fora o balneario de caldea que visitaríamos o mércores

Un edificio precioso e orixinal. (Foto de Breixo, Moi boa meu!)


Alucinamos coa pila de tendas de snow e ski que había. É máis, casi en calquer tenda, fose do que fose, te podías atopar táboas de snow, cámaras de fotos tiradas de precio, alcohol, e tabaco. Para que vos fagades unha idea, vin unha cámara de 10 mgpixels por 120 euros, nos cartóns de tabaco os fumadores aforrábanse sobre 10 euriños, e o alcohol entre 1/3 e a metade de barato.
E tamén nos sorprendeu a cantidade de versións XXL de algúns productos


Pola noite, no hotel, despois de cear, rirnos, charlar, cantar e tocar algo a guitarra, houbo unha posta a punto do material. Axustamos as fixacións, merquei cofix para amañar os surcos que tiña na táboa, e despois encereina para correr algo máis.
Despois a dormir, e a pensar no día de esquí que nos esperaba o día seguinte...

Novas

Moi boas

Quería comentarvos que Edu Bartolomé, director editorial de Surfer Rule bodyboard, me enviou un correo preguntándome pola secuencia de Jose na Machacona (por se non a vistes é esta http://surfcostadamorte.blogspot.com/2008/01/autntica-animalada.html) E pediume se o podía poñer en contacto co fotógrafo para falar con el. Chamei a Jose para darlle a noticia e comentoume que o fotógrafo é Andreas da páxina www.eu-vexo.com. Despois de que falaran, Edu comentoume que iba a intentar facerlle un oco na revista. Alégrome moitísimo polo fotógrafo e por Jose, que posiblemente vaia a aparecer nunha das revistas surfeiras máis prestixiosas de España!

Tamén quería agradecer ós da páxina www.surfeiros.com que fixeron unha reportaxe sobre o club os tombos e sobre a limpeza que fixemos en Nemiña

E por último comentarvos que, de hoxe en 8 días, non esperedes grandes novas polo blog porque me pego unha escapadiña a Andorra a snowbordear un pouquiño!!


Espero que o pasedes moi ben estos días!
Eu tamén farei o posible jeje

Boas olas!