miércoles, 31 de diciembre de 2008

Feliz ano amigos!

Deséxoche un mooooii feliz ano 2009, a ti, que visitas de vez en cando este blog...

Gracias por estar aí e manter vivo este pequeno, cutre e medio abandonado caderno de bitácora.

Espero que, se non o fixeches xa, atopes a felicidade. E non digo consigas, digo atopes, porque considero que a felicidade é cuestión de perspectiva...hai que saber vela. Porque estar, está aí. Só hai que buscar dentro de un


Photobucket

Aquí estamos Mesi e eu, despois de despedir o 2008 cun bo baño en Rostro. Un momento feliz jaja

Un abrazo moi forte a todos e coidado coas uvas, que eu tereino coas galletas jejeje

jueves, 25 de diciembre de 2008

Xoves en Leitariegos (con vídeo)

6:00 am Almorzo

Sona o despertador do mobil. A pouca luz branca que desprende o aparato é suficiente para iluminar parte da habitación, na que o único que rompía a oscuridade absoluta eran 3 ringleiras de furadiños da persiana que permitían que se colaran unhas raias de luz laranxa das farolas.

A medida que Dani e eu nos desperezamos (cada un na súa cama) váisenos dibuxando un sorriso na cara pensando no día que nos espera.

6:30 am

Almorzamos Javi, Danix e eu uns ovos fritos e unhas salchichas (sempre pensei que nunca me entraría un almorzo así, e menos a esas horas... pero non vexas o ben que me sentou!) Había que cargar o corpo de enerxía!

7:00 am

Xa chegamos ó aparcamento do Chino antonio (o centro comercial chino máis grande que vin). Alí facíamos tempo mentres non chegaba Jaime, Jesus, santi e javi, escoitando heredeiros da crus, cantando e bailando a versión que fan de Camilo Sexto (siempre me traiciona la razón y me domiiiina el corazoooóoon...). En canto chegaron, cargamos todo o material na furgo de Jaime, cargámonos nos mesmos tamén, e tiramos os 8 para leita. Juntos pero no revueltos.

9:30 am

Chegada a leita co correpondente flipe pola cantidade de neve
Photobucket

10:00 am

Empezaron a aparecer rampas nos bordes das pistas (pero que xogetona é a estación máis barata de españa)
Photobucket
Eu
Photobucket
Dani
Photobucket

Alex. A pena é que os mellores saltos, saen cando non hai unha cámara diante. A que sí Alex? jeje
Photobucket

Danix
Photobucket

Photobucket

Eu. Unhas veces sae o que queres facer...
Photobucket

Pero a maior parte das veces, os saltos acababan coma este. Cuada do quince
Photobucket

Jaime, o conductor da furgo, atopou no foro de leita esta foto, na que alguén dende un telesilla nos sacou unha foto cando estábamos ó lado dunha rampa sacando fotos
Photobucket

Nunha das baixadas que fixemos Alex e eu buscando sitios novos, atopamos esta ola de neve, e aproveitamos para facer un pouco o tonto e sacar un par de fotos "na boca do tubo"
Photobucket

O video que colgo a continuación, non se corresponde con este día, senon coa escapada anterior, na que non houbo tanto sol, pero si mellor calidade de neve (puro polvo)

É unha pena que a maior parte dos videos que teño dos saltos da última escapada fosen sacados co mobil e o "muvimeiker" non mos acepta... tereinos que subir un a un ó youtube e sen editar.. pero dame un montón de pereza..

É todo polo de agora. Se consigo editar un video coas grabacións feitas co mobil colgareino nunha nova entrada. E a non ser que volva a haber un día moi moi apropiado para ir á neve (temporada baixa, paquetón recien caído, e pronóstico de día soleado) supoño que ata o 1 de Marzo non volverei á neve. Tal día, estaremos marchando en avión para Formigal jiji.. que ganiñasss.
É a viaxe que se corresponde coa de Andorra do ano pasado, organizada polo concello de Teixeiro, con avión, hotel, forfait e comida pagados durante unha semana polo módico precio de 270 € para os empadronados nese concello. (a que dan ganas de empadronarse alí apropósito?jeje, un servidor xa o fixo jaja xD )

Un abrazo a todos, a pasalo pipa nas festas e mellor aínda nos días de "non festa"

martes, 16 de diciembre de 2008

MI-MA-DRIÑA!

Despois de un gratificante baño de surf (con guantes!), é unha alegría para o corpo atoparse estas cousas na rede....

Poucas veces se desexa que deixe de nevar cando un o que quere facer é ski ou snow non?
Bueno, pois xa pode ir parando de nevar,porque como siga así non van a dar acondicionado a estación para o xoves, que é cando queremos ir.

Onte comentei que co que nevaría o martes e o mércores posiblemente se enterrasen algo os telesillas da parte alta... pois ben.. estaba equivocado. Non fixo falta que nevara o mércores porque esta é a estampa de hoxe

Photobucket

Photobucket

Photobucket
(fotos sacadas do foro de www.leitariegos.net)

Nós supoño que arriscaremos e tiraremos para alí independientemente do que se diga no foro da páxina. Porque fai dous anos, pasou algo moi parecido. Despois de que caera a que denominaron nos telediarios "a maior nevada da década", fumos Dani e eu o día seguinte, a pesar de que no foro chamaban de "tolos para arriba" ós que intentasen ir ese día á estación. Unha pola gran posibilidade de que as carreteras estivesen sen arreglar (varios quitaneves se saíran da carretera e non traballaban ó 100%) e outra porque dicían que seguramente non lles daría tempo ós currantes da estación a tela preparada para abrir. Arriscamos e tivemos moita sorte. Había uns espesores de medo e o aparcamento habería cando chegamos uns 8 coches e ó acabalo día o doble. Foi o día no que saquei unha das fotos que está arriba, nas fotos que se desplazan por debaixo da cabeceira da páxina. En canto a vexades seguro que sabedes cal é.

En fin, a ver se este xoves temos a mesma sorte e podemos subir. E se podemos subir, a ver se está a estación aberta :)

Un abraso!

Preparando nova escapada!

teléfono.
Ru: -¿que pasa meu!?
Danix: - Rubéenn!! viste las predicciones???!
Ru: - Que prediccións?
Danix: - Para el jueves dan sol en Leitariegos despues de todo el paquetón que acaba de caer!
Ru: Diosss, pero si daban cotas de 600 metros? vai a ser un día épico!!
Danix: Vamos???!!!
Ru: Vamos!!!!

Conéctome a internet para velo cos meus propios ollos, entro no foro de www.leitariegos.net para ver se colgaron algunha foto... e atópome con esto
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
E esto na parte baixa da estación! Co que vai a seguir nevando martes e mércores seguro que o xoves, na parte alta, os telesillas estarán semienterrados na neve.
No foro atópome con unha porra na que cada un aposta polos espesores mínimos e máximos que vai a haber e todos rondan entre os 160 cm e os 2 m.

Xusto despois de cerrar a boca ó ver todo isto...
apareceme Jaime polo msn

Jaime: Rubén! que haces el jueves??
Ru: Ir a Leitariegos!!
Jaime: Si si!! vamooss! va a ser la hostiaa jaja
Ru: Tamén ves?? De P*** madreee!!

En cuestión de 4 minutos, pasei de estar tirado no sofá a... a estar tirado no sofá pero con unha sonrisa de orella a orella e con un "bule bule" no corpo que non cagaba.
Agora so queda planificarse para que a viaxe sexa o máis cómoda, divertida e barata posible. Estamos barallando a posibilidade de ir Jaime, Tere e amigos, dani alex e eu nunha furgo de 9 plazas... pódese liar parda.

Comentaron que a estación é toda coma un forapista de neve polvo. A ver se non provocamos ningunha avalancha indo por sitios prohibidos jejeje

Se alguén se anima a ir.. propoño que o faga saber, porque nunca se sabe se vai a atopar a alguén para compartir coche e gastos. Igual hai 10 persoas que se quedan sós en casa por non ir sós á esquiar.

Eu unha vez quedei con 4 rapaces do foro de leitariegos. Non nos coñecíamos entre nós, planificamos unha ruta e o que viña dende máis lonxe víñanos recollendo ó resto (quedábamos de camiño). Ó final, pagando o gasoe entre todos, levando bocadillo de casa e pagando o forfait saíunos todo por 13 euros! pasamos un día na neve xenial e fixemos 4 amigos novos. Unha experiencia que recomendo moi moito.

Un abrazoo!!!

lunes, 15 de diciembre de 2008

jueves, 11 de diciembre de 2008

Frío, Moito frrrriiiiiiooooooo!!! (Reeditado)

Hoxe, antonte, e algún que outro día deste mes, fun a surfear aproveitando estas nordestadas que tan ben lle pegan a algunhas das nosas queridas praias.
Houbo días regulares, bos, e bastante bos... pero se algo tiveron en común estes baños foi o FRÍO.

Quitando que estamos no mes de decembro, cando o vento sopla do norte, sempre veu máis frío. De toda a vida. De feito son estas nordestadas continuas as que nos estan traendo as temperaturas adecuadas para que haxa neve nas estacións de esquí. Pero estas temperaturas que nos dan tantas alegrías na montaña, restan motivación á hora de entrar á auga a surfear, sobretodo se chove ou graniza. O corpo perde efectividade
ante tales temperaturas.
Pero algo positivo do frío é que moito surfista prefire quedar en casiña, polo que quedan máis olas para os masocas que toleamos por seguir en acción.

SENSACIÓNS DO FRÍO:
- Cando fago os patos, é na terceira ola cando casi non soporto a dor de cabeza que me provocan as corrientes de auga conxelada. É como se cunha prensa, ou un sargento, me apretasen a cabeza polos ósos temporais.
- Os que teñen un furadiño na entreperna do traxe (non é meu caso) notan como as súas partes tenden a desaparecer escapando do frío hacia o ombligo :)
- Os dedos dos pes parece que os levas colgando. Sóese dicir que non os sintes, pero en realidade é que doen tanto por culpa do frío que calquer sensación ó tacto é insignificante.
- Cando saio da auga e vou cara o coche correndo para entrar en calor, noto como se pisase cristais en vez de area

CONSECUENCIAS:
- Según o meu amigo/kiter/patrón/farmacéutico jose (non fagas máis cousas que despois vou a pasar de citarte! jaja), díxome que estiven cerca de ter unha parálise facial polas sensacións que lle dixen que tiven na cara durante unha semana
- O frío provoca nos músculos unha perda de elasticidade (máis posibilidade de rotura de miofibrillas)
- É necesario un maior gasto enerxético para contraelos músculos, polo que tamén é máis probable que se dean contraturas.
- Pero o que non comprendo, é como se poden atrofialos músculos de tal maneira, que non sexamos capaces de facer a forma de "pala" coa man ó remar (xuntar os dedos). Primeiro empeza a separarse do gupo, o dedo meñique. Despois o anular tamén parece non querer xuntarse co corazón... ata que acabamos remando coas palmas.

Hoxe, despois dun baño con Jaime, Jorge e Felipe, e despois de cambiarnos, aínda nos botamos unhas risas vendo como non recuperáramos a movilidade das mans (eu sobretodo). Era incapaz de xuntar os dedos. Algún experto sabe a que se debe esto?? Jorge tampouco podía xuntar o dedo meñique cos outros

Alucinamos para quitalo traxe! jeje non o dábamos pinzado cos dedos. E acórdome unha vez, en Carnota, cando eu tiña uns 15 anos e nos levaba miña nai á praia, que tivemos que esperar eu e Deivis cos pantalóns desabrochados e cordóns sin atar a que chegara miña nai para que nos axudara nesa tarefa tan complicada jeje

SOLUCION: -O próximo día levo o traxe de submarinismo de meu pai me parece a min...
-Xa usei guantes unha temporada, e algo safa, pero ou eran malos, ou milagros non facían. Ademais suman peso na remada. Non sei si foi que coincidiu cunha temporada na que surfeaba todolos dias varias horas... pero empecei a notar nun ombreiro os mesmos síntomas que miña nai coa súa tendinitis crónica... e collín medo. Fora guantes. Toca pasar frío e punto.


Peeeeero... como di miña nai:
¡¡SARNA CON GUSTO NON PICA!!

sábado, 6 de diciembre de 2008

Escapada a leitariegos

Martes 2 de Decembro

5:40 am
Sona o despertador cunha canción de Bret Denen que comeza cun guitarreo moi suave.
Os ollos ábrense como platos (a pesar de telos cerrado 4 horas antes) e un sorriso plántase na cara antes de escoitar o segundo acorde da canción. A ilusión do neno que vai de excursión da un paseo polas entrañas. Acércase o momento de estrenala temporada de neve...
Unha ducha, vístome, poño un par de calcetíns, as botas, e baixo á rúa. O material xa o teño no coche.

6:00 am
Aparecen Jaime e Tere. Colocamos no seu coche a miña táboa de snow, botas, casco, guantes, roupa e arrancamos dirección "estación de esquí de Leitariegos".

7:10 am
Xa dende antes de chegar a lugo atopamos neve por todas partes, cunetas, prados...
Hai que repostar gasoe, saímos da autopista por un cartel que nos di que hai unha estación de servicio na saída "baralla-sobrado".... en fin... "sobrada" a de kilómetros que hai que facer ata atopar a dichosa gasolinera. Nunca saiades na saída "baralla sobrado"!

7:40 am
Parada na estación de servicio "Vega de Valcarce". Sempre ten un montón de xente, sexa a hora que sexa. (Xusto enfrente ten un puticlub estratéxicamente colocado, pero con esto non quero dicir nada ehhhh! jeje)
Aquí almorzamos un bo colacao quentiño (para contrarrestar os 0 cº que había fora) cunha boa napolitana e un croissant. Esperamos por Dani, Alex, Keko e Javi, (amigos da vida universitaria en Lugo) intercambiamos uns walkis para charlar polo camiño e continuamos a viaxe descojonándonos coas mensaxes destes tolos.

8:40 am
Empezan os problemas na carretera. Cando empezamos a subida ó porto, vimos que a carretera non estaba arreglada polo quitaneves. Había unha capiña de neve que facía que o supercoche de Jaime con ESP ABS SPA JHY PSY e JODT e unhas rodazas anchotas...patinaba moitísimo. E dani, detrás co seu super renault 19 coméndonos o cu e berrando polo walkie: "vennga!! darle caña!! vamos que hay nieve polvooO!". Tivemos que poñer as cadenas e chegamos arriba. Ó ser temporada baixa, forfait 9 euros (a máis barata de españa), e para o telesilla.

(perdonade a calidade das fotos, que están feitas co móbil)
leitariegos
calidade da neve impresionante. Tanto en pistas como en fora pistas (polvo con bo espesor)

Ó medio día saíu o sol e disfrutamos de neve polvo con visibilidade perfecta e temperatura soportable...impresionante
Photobucket

Fumos a probar estas dúas novas pistas vermellas que nunca baixara porque as veces que fora a leitariegos o ano pasado non as abriran
Photobucket

Pero o teleski parouse cando estaba chegando arriba, e mentras esperaba saquei estas fotos. (mentres o teleski me tocaba os webos literalmente)
Photobucket





-forfait: 9 €
-gasoe (entre varios): 10€
-almorzo, comida, colacaos: 10 €

Pasar un día cos amigos na neve en polvo con bo tempo... non ten precio
para todo lo demás, master card

miércoles, 26 de noviembre de 2008

El Océano



Se ha escrito mucho acerca de los mares, de sus vientos, de sus mareas, hay muchas historias con principio o final en el mar. Las más grandes civilizaciones se aventuraron a surcarlo, y muchas de esas vidas se quedaron en lo hondo al naufragar.

La ciencia del mar se encuentra en las tabernas de los pueblos que históricamente se adentraron en sus aguas, entre las barbas blancas de los pescadores locales de cada rincón del planeta que dejaban su presente lejos, para adentrarse en la inmensidad del mar.

La esencia del mar no es el plato de marisco que degustan entre trajes y manteles, es ese olor a sal que llega cuando sopla fuerte y las gotas llegan hasta las carreteras...

Hoy no quedan rincones en el mundo sin dueño, o al menos sus dirigentes, han puesto nombre y frontera a todos los lugares, pero en el mar no. En el mar no podrán conseguirlo. Han bautizado a las aguas dependiendo de la distancia con la frontera del país. Los conceptos de Mar Territorial, Mar Nacional y Aguas Internacionales, son solo pseudónimos que plasman la frustración del humano en aquellos despachos que procuran legislar lo inlegislable. Pero el agua no se puede acotar.

Costa da Morte cuentan que recibe ese nombre porque en el pasado, los barcos se adentraban entre la neblina y colisionaban contra los acantilados que dibujan una línea costera irregular… allí se encontraba el fin del mundo, donde las imparables legiones romanas, contemplaron atónitos y respetaron la vastedad de un enemigo infranqueable: el mar.

Luego llegaron los progresos modernos y los peninsulares fueron los primeros navegantes del mundo que lograron ultrapasar los Océanos; Portugueses y Españoles fueron los primeros en llegar a los territorios de ultramar y se hizo evidente que más allá del faro de Fisterre, el mar bañaba muchas más tierras.

Más tarde se hicieron diques, puertos, se concentraron poblaciones frente al mar, que paradójicamente vivieron de espaldas a él. Y esque para el humano parece que no resulta sencillo comprender el mar, y erramos cuando tratamos de anteponernos a él por la fuerza.

En el mediterráneo: se construyó encima del rompiente que ya casi ni existe, y el hormigón está empeñado en ganar terreno sobre el mar. Durante el verano, las colmenas de turistas inundan la costa, con bañadores de flores, zapatillas de esparto, y gorros de paja, en plena armonía con los edificios de catorce pisos, los cubatas, las discotecas y los descapotables.

En invierno; el frio y la humedad desertizan la costa, y el mar sube hasta romper las barreras que el humano puso para el verano, engulle la arena, llega hasta la puerta de las casas, rompe las fachadas, y los paseos marítimos. Es entonces cuando la sociedad se alarma con el cambio climático y proponen fortalecer los diques para contener lo incontenible.

Y si nuestro progreso, corre a la misma velocidad que lo está haciendo hasta ahora y de una forma igual de insostenible, entonces el mar dará buena cuenta de ello, cuando ya no les queden paisajes por deshacer, cuando hayan cortado todos los árboles… y al mar no se le pueda vencer.


Hay una parte de la sociedad que encontró en el mar una diversión que le aleja del asfalto y de aquellas realidades grises de las ciudades, de aquella oscuridad, de esa humanidad inhumana.

Hoy es casi ya Diciembre; en la fachada peninsular que da al Océano, está lloviendo, soplando norte fuerte, los turistas no son turistas, son ciudadanos que vuelven a darle la espalda al mar. Por otro lado esas pulgas flotantes con esos trajes negros siguen estando en el agua, mojándose sobre el mojado, bajo la incomprensión del que observa, pero para ellos, para los que están ahí dentro, el día adquiere otras dimensiones después de regresar del líquido.

Es indescriptible …

Supongo que la sensación de placer es tal porque te exilias de la tierra, porque no estás pisando donde lo hace la gran mayoría de la población, porque surcas lo que históricamente dio miedo al humano y tienes el cuerpo como única propulsión. Porque entras en armonía con Neptuno, y éste te permite bailar sobre sus pulsaciones en forma de paredes…

Quizás por estas sensaciones (y muchos más que escapan a las definiciones), quedó tanta gente enferma y loca con esta obsesión…

Disfruten de ese frio que desertiza las costas y las deja solo para los que de verdad las aman.

Boas Ondas rapaces
Fernando Sánchez

sábado, 22 de noviembre de 2008

Foto denuncia. Reciclaxe

Non o entendo...

En Coruña (e supoño que en outras moitas cidades), múltante si te ven tirando a basura fora de horario (eu nunca tal vira, é o que ten vivir nun pobo pequeno). ¿Que pasa cos que traballan durante as horas nas que se pode tirar a basura? teñen que habilitar unha habitación na súa casa para acumular toda a basura en plan "síndrome de dióxenes" e tirala toda xunta cando esten de vacacións?

Photobucket
Isto parece ser que é polos fuciños sensibles que pasan cerca dos contenedores e non poden soportar o cheiro a basura dun contenedor de basura (manda carallo). Xa postos, cos cartos das multas, podían poñer un dispositivo co que cada vez que se cerrase a tapa dun contenedor, se disparase unha fragancia a flor de azahar. Como estes "air wick" que se poñen ó lado do vater ¿non sabes?

Moi finolis nos estamos volvendo algúns humanos, e digo algúns, porque hai outros que remexen nos contenedores para buscar a súa "cama" de cartóns ou algo de comer.

Bueno, pero non era esto do que me viña a queixar hoxe.
A cuestión é que me cabrea que os do concello de Coruña multen á xente por usar os contenedores fora de horario, E OS PROPIOS TRABALLADORES DO CONCELLO os USEN MAL.

Por que... desde cando as follas dos árboles son materia inorgánica?
Photobucket
(e non, non teño ningunha malformación no dedo gordo, solo que o extendo de máis)

De que sirve que se gasten millonadas en carteis e campañas publicitarias para animar á xente a reciclar se eles mesmos non cumplen o que piden?

Si se deixaran de pijadas e multaran ós que boicotean o intento de reciclaxe poñendo a basura orgánica nos contenedores de inorgánico... outro galo cantaría

lunes, 17 de noviembre de 2008

Grumete a bordo do Hansa!

Moi boas!

hansa

O domingo pasado tiven o gusto de estrenarme como tripulante do Hansa nunha regata realizada polo Real Club Náutico de Coruña. Era a penúltima das regatas do Trofeo Comodoro e fun a "probar" a ver si daba a talla ou non. Digamos que foi unha especie de casting. E todo isto, gracias a Pedro Presedo, vello amigo dos meus pais, que me veu crecer e é un dos experimentados tripulantes do barco.(O máis grande de Coruña e non sei si de Galicia)(Pedro non, o barco)

O domingo pasado tivemos bastante vento e olas. Penso que foi un día "movidillo", e digo "penso" porque non teño outros para comparar. Tivemos que cambiar de génova dúas veces (vela de adiante) en función de si subía ou baixaba moito o vento. Houbo bastantes contratempos, como cando nos rompeu a driza do spi (a vela con forma de globo desprendeuse do mastro pola parte de arriba e caeu ó mar), ou nos comimos unha boia e tivemos que volver cara atrás. Pero aínda así quedamos segundos en tempo real. É un barco que cando hai olas e vento, voa. Adiantábamos a todos cunha velocidade pasmosa; exceptuando ó Salseiro, que é un barco ultralixeiro preparado para regata. Estamos falando dun barco que pesa 6 toneladas contra as 25 do Hansa.

Ademais dos placeres propios da navegación a vela, disfrutei de algo ó que non estou acostumado que é o deporte en equipo. É raro, que, co sociable que me considero, so practique deportes individuais. Nunca me parara a pensalo. Había momentos nos que a axuda de todos era imprescindible, e cando varias persoas funcionábamos de forma coordinada e compenetrada daba o doble de gustirrinín :) Como cando drizábamos (subíamos) as velas, maniobra na que había que empregar a forza bruta (bruta non, brutísima) pero de forma controlada e coordinada entre dous homes.

O recorrido que fixemos foi "máis ou menos" este
Photobucket
(Pedro corríxeme)

e houbo momentos nos que íbamos tan escorados (tumbados) que eu resbalei dende babor a estribor ata que me agarrei a unha asa :) Tamén se nos clavou a proa un par de veces nas olas enchoupándome por completo ata casi a altura das rodillas. Que sería unha "gran jodienda" si non estivese xa enchoupado por culpa da chuvia.

Debido ás condicións meteorolóxicas non puiden sacar prácticamente ningunha foto, pero hoxe si. Cóntovos:

Este domingo volvéronme a chamar para a última regata do trofeo, pero o día foi mooooooito máis tranquilo. Taaaaan tranquilo, que se anulou a regata por falta de vento. Por iso, hoxe si, puiden sacar algunha foto.

Hete aquí (como diría el), o energúmeno ó que lle debo agradecer que agora sexa un dos novos tripulantes do Hansa
Photobucket
Pedro (que me firma no blog como Peter P. de Mille) que ten un blog fabuloso chamado "contos do país do solpor" (fai click aquí para entrar) onde relata moi ben tódalas aventuras náuticas e outras moitas cousas. (É un cachondo mental)

hansa
Cifras: Precio novo- aprox. 400.000 euros (60 millons de pesetas)
Peso- 25 toneladas
eslora- 19 metros (largo)
manga- 6 e pico (ancho)
spinaker (vela con forma de globo)- uns 300 metros cadrados
mástil- 30 metros de alto
maior- 195 metros cadrados
nº de tripulantes perfecto- 14
Plazas para durmir- cómodos 14, algo menos cómodos 18
(Pedro, corríxeme si me equivoco en algo)

Por dentro, vese que non é un barco de regata puro. Os donos téñeno preparado para poder viaxar cómodamente.
Photobucket

Photobucket
As porta que se ven ó fondo dan a dous camarotes que teñen 4 literas cada un. Máis adiante teñen un cuarto de baño cada un, e máis adiante unha habitación (pozo) onde se gardan tódalas velas a modo de almacén.

E cara atrás (se nos désemos a volta) veríamos dous camarotes con unha cama de matrimonio xigantesca cada un, no que penso que durmen 4 persoas. Detalle curioso, teñen unha tabla no medio dividindo a cama para que un non se caia enriba do outro no caso de ir escorados.


Como non había vento, dedicámonos a esperar ata as 2:30 ata que os xuices decidisen empezar ou anular a regata. Estivemos un par de horas flotando, tomando o sol, charlando, comendo bocadillos, chocolate, e bebendo cervezas e auga ata que finalmente se anulou a regata.
Photobucket

Volvimos para o porto...
Photobucket

e o patrón invitounos a comer no club náutico con estas vistas
Photobucket
Xusto despois de regalarnos un reloxo volkswagen a cada un jeje. Graciñas!
Agora xa estou desexando que haxa máis regatas, pero me parece que ata Xaneiro, nai nai de la china.

Un abrazo a todos e disculpas por non actualizar todo o que me gustaría! aínda teño varias entradas pendientes...como a da viaxe a indonesia do noso bodyboarder Jose de Viveiro

Saúdooss

PD: por certo, venden o barco para comprarse outro máis grande, así que si tedes uns euriños por aí soltos... xa sabedes

sábado, 8 de noviembre de 2008

surfeando na externa. Fotos de Susana

Aquí colgo unhas fotos que me pasou Mesi, que lle pasou Alberto, que fixo Susana :)

Este baño, creo que foi a mediados de setembro...non é unha entrada moi actual pero.... máis vale tarde que nunca

Aquí temos a Mesi co seu característico estilo, agarrando canto e sin pensalo jeje.. o raro é que non fora a contrapico...co toliño que está este homee
PhotobucketUnha boa ola, si señor

Alberto, parella da fotógrafa, autocaravanero donde os haxa, un home co que te pos a falar co traxe posto ó sair da auga e fáiseche noite mentres sigues de cháchara
Photobucket

e por último un servidor
Photobucket

Alberto, que che vaia moi ben polas terras africanas
Mesi, a ver se a recuperación do tajazo "nas venas" sigue así de ben e te vemos pronto na auga
Susana, moitas gracias polas fotos, están xenial!

abrazooosss!

martes, 4 de noviembre de 2008

www.surfgz.com

Gustaríame mandar dende aquí un guiño a www.surfgz.com polo intercambio de links e máis por que me fixo ilusión que se interesasen por unha das últimas entradas que escribín.
Photobucket

Teño que recoñecer, que anque tivese linkada esta web dende fai un tempiño, foi hoxe cando me din conta do completa que está e da cantidade e calidade de contidos que ten.

Entre outros, interesoume este artículo no que fala da creación de reefs artificiais (click aquí)

Un saúdo!

martes, 28 de octubre de 2008

Bodyboard antes que surf?

Moitos pais me soen preguntar si non é mellor que o seu rapaz empece facendo body antes de empezar directamente co surf. (normalmente son as nais, preocupadas pola dureza da táboa e os posibles golpes)

Moitos surfistas, ante esta pregunta, responden casi sobresaltados con un NON rotundo, como si o body fose causar algún tipo de alerxia crónica nos rapaces.

Eu sempre respondo que non é necesario facer body como paso previo a iniciarse no surf.

Peeeero, ninguén pode negar que un bodyboard (máis pequeno e blando que unha táboa de surf) e un par de aletas (nádase mellor en caso de perdela táboa) da moita máis seguridade e confianza na auga. Sobretodo cando alguén está empezando. De feito, cando expertos bodyboarders se pasan ó surf, e durante ese proceso de cambio leva no coche as dúas táboas...cando as olas están grandes ou son moi fortes, collen o body. Porqué? entre outras cousas porque da máis confianza, menos medo.

Por isto, cando a alguén lle gustaría facer surf pero unha das barreiras que llo impide é o medo, eu recomendo empezar co body. Hai que ter en conta que o medo é unha sensación irracional, e en moitas ocasións, por moito que argumentes, non serás capaz de convencer á persoa de que o surf non é tan perigoso como se pensa.

Sempre poño o mesmo exemplo cando falo de coñecer o mar e dominar o "método de transporte" co que te moves por el:

Nunha cidade, hai cousas que deben de aprenderse: unhas sinales nas que fixarse, semáforos, liñas no chan, normas de circulación, saber que hai conductores que van coma tolos, rúas sen saída, stops, direccións prohibidas, etc...

e si se intenta aprender iso ó mesmo tempo que aprendes a conducir (Quita freno de man, pisa embrague, pon marcha, solta embrague e acelera, frena, reduce...) pódese alcanzar un grado de estrés importante :)

O mellor é aprender a dominalo coche nun descampado, e despois meterse co coche na cidade (na primeira sesión, familiarizarse coa táboa no mar, pero sen olas)

OU/E!

Coñecer como funciona o tráfico nunha cidade como peatón, de forma segura, e unha vez que se sabe á perfección como funciona a circulación nunha cidade, meterte co coche. (Coñecelo mar e as olas cun bodyboard, que aporta máis confianza, para que cando un se meta no mar coa táboa de surf, estea máis tranquilo e nun medio coñecido)

Isto obviamente é o que opino eu. Supoño que non todos estaredes de acordo.

Martín é un rapaz que empezou a facer surf o verán pasado, nas clases que din en Carnota.
Photobucket

Xa facía un pouquiño de body, polo que o mar e as olas non era un medio novedoso para el.
Onte envioume unha foto na que podemos ver o que evolucionou

Photobucket

Obviamente non estou dicindo que evolucionase así de rápido por ter feito body con anterioridade. O rapaz ten cualidades, actitude e o máis importante: GANAS

martes, 21 de octubre de 2008

Dous bañazos no "quinto pino"

Onte acerqueime ata a praia para ver o que se cocía por alí, e xusto ó baixar do coche vin un dereitón moi bonito e abrindo perfecto. Avisei a David "deivis", que en dous minutos se plantou na praia e fumos para a auga.

Na auga habería 8 persoas, case todos amigos da zona.
As olas tiñan un tamaño moi bonito e nalgunha que outra sección enroscaba o suficiente como para escupir pequenos sifóns.

Non é o caso das olas nas que me cazou a nai de Brais coa súa videocámara. Pero non estaban nada mal...firmaba ahora mismo por ter olas así tódolos días! Polo menos podería practicar un pouco máis a miúdo, que boa falta me fai!
(acórdate de parala música do blog)


E esta outra, máis cortiña.

Agradécese moito ter algunha gravación surfeando, porque te das conta de mil fallos, posturas incorrectas, o que se podería ter feito e non se fixo, e sobretodo, é unha boa forma para automedicarse cunha boa dosis de realidade. Daste conta de que non se corresponde totalmente o que pensas que foi co que realmente foi. Eu penso que é efecto da adrenalina e endorfinas que deben de correr polo corpo a caudales, fan que transformes algo a realidade, como si fósemos todos drogados na ola jeje.

Sei que igual é tontería poñer música en videos tan cortos, pero foi a modo de experimento, xa que youtube dábame a opción de cambiar o sonido do video por un tema musical unha vez subido o video. É unha ferramenta útil.



E HOXE....

Cheguei a praia e estaba alí Andrés na súa furgo (edition hanover). Máis tarde chegou Dani e estivemos un par de horas charlando, sacando fotos, ríndonos por tonterías, tocando a guitarra, xogando ó national geographic analizando as formigas e súa organización...e mirando as olas ata que decidimos botarnos.


o baño foi, para min, moi bo.
Estaba máis pequeno que onte, pero máis ordenado, máis glassy, máis sol, auga máis verde cristalina, boísima, e na auga....un solitario señor guiri moi amable. Non hai fotos das olas, pero das que atopei por internet, a que máis se me pareceu foi esta.
Photobucket
(sin o surfista claro)
(a foto saqueina do flickr, da galería de dave hunt)
Eu creo que se houbese alguén na orilla durante todo o baño, na mellor sección dalgunha das mellores olas, igual sacaba unha foto parecida a esta.

Entramos á auga Dani, Andrés e eu. As olas saían como churros, casi todas dereitas.
Pillamos olas ata cansarnos, ata chegar o punto no que nos "regalábamos" as olas. En plan: - veñaa, esta para ti, dalle!
- no, dale tú, va buena!
- Bueno... gracias! jeje

a pesar de ter sobre 2 m reais, tiñan bastante forza, e sobretodo nalgunha sección en concreto na que ahuecaba ("ahuecar" en galego?). De feito, varias veces intentei meterme no tubiño...maiormente acababa caendo espatarrao, ou tragando o labio enteiro... Pero bueno, non me queixo, que conseguin saír en dúas ocasións. Xa me quedou un sorriso tatuado na cara para o resto da semana. Alguén que controle seguramente sairía da ola medio enfadao por ir coa mala postura que fun ou por non facelo máis profundo, ou non ter frenado máis, pero eu, para o que sei, e para as poucas veces que vin o que vin, quedei contento a jodelo jeje

Nos dous tiven que facer volver un pouco hacia a espuma, frenar un pouco coa táboa e outro pouco coa man pola parede...e tapadiña.
Nun deses tubos, o arco que fixo o labio ó rodearme foi bastante amplio. Tamén dicir que so foi unha fracción de segundo o tempo que estiven dentro, e tampouco foi profundo; Mais que nada foi unha tapadiña porque vin o labio caer polo meu lado esquerdo, pero debía de estar entrando en contacto coa auga á altura da metade da táboa. Pero o labio pasou o suficientemente lonxe de min como para que nin me caera unha gota de auga. Ademáis o sol tíñao casi alineado coa parede, e o reflexo do sol subía pola parede e fixo que o labio estivese tragando toda a luz, acadando un brillo casi lastimoso pero ó mesmo tempo celestial :) Quen fora poeta ou pintor para "imprimir" a foto mental que teño grabada no cerebro.

Dani tamén pillou moitas e moi boas olas. E o condenado de Andrés colleu para saír unha das mellores do baño. Eso é triunfar jeje
Ó saír, ás 4:30 ou así, fun a por unha empanada e comina con eles dous na praia. Semguimos charlando de mil cousas ata que se nos escapou o día e houbo que marchar

Sen dúbida ningunha, foi un dos 5 mellores baños que me din nesta praia.
Agora xa toca ir para cama que estou cansadiño

VENDO CORPO POR NON TER ANSIA PARA MOVELO!

lunes, 20 de octubre de 2008

Bañazo laaargo

O Mércores, estaba na Coruña sen saber que facer, así que empecei a mirar as previsións, fixen algunha chamada e púxenme en órbita.

Ós 20 minutos estaba Dani nos rosales para recollerme e poñernos rumbo á praia.
Cando chegamos, ó ver as olas, comimos rápidamente uns bocatas, saquei unha foto e tirámonos a auga en menos do que canta un galo.

Photobucket

Había dous picos, os dous rompendo de dereitas e esquerdas. Un estaba bastante saturado, habería unhas 18 persoas, e neste da foto seríamos de media uns 6 ó longo da tarde. Farteime a coller dereitas, anque unha das olas que máis me gustaron do baño foi unha esquerda.
As series que caeron ó longo da tarde, eran algo máis grandes que a da foto. A verdade é que foi un baño bastante bo. A xente remaba cun sorriso de orella a orella e había olas para todos (polo menos no pico no que estiven). Sempre me sorpendeu esta praia polo bo ambiente que se respira na auga. Moi bo rollo. Nada de localismo...esperemos que dure.

Saímos da auga Dani e eu cando xa non se distinguían as series do horizonte. Unha pola oscuridade que empezaba a tragalo día, e outra porque o mar estaba tan glassy e gris, que se confundía co ceo.

De camiño para casa, a sensación de placer de ter disfrutado dun bo baño, viuse multiplicada polos asientos calefactables da vito de Dani, que lle ían dando vida a eses riñonciños nosos que estiveron a remollo toda a tarde jeje. Que gozada de furgo!!

abrazoss!

PD: Entrada de Dani deste mesmo día aquí

abrazos!

lunes, 13 de octubre de 2008

Retrato de Isa

Moi boas!

Pidoche disculpas si eres dos que visitalo blog con frecuencia e non atopas nada novo.
Non é que non teña nada que contar... é que non paro de facer cousas que me gustaría contar pero non teño tempo de escribilas, e cando se me xuntan 4 ou 5 días sin actualizar e con un montón de cousas e fotos que compartir...satúrome, xa non sei que poñer, e ó final non poño nada jeje. Resultado? un blog casi parado. Sorry

Bueno, como mañá é o cumple de Isa (unha amiga de Fisterra), fíxenlle este retrato para regalarlle (cando hai crisis hai que buscar cousas baratas jeje, folio, lapis dos de toda a vida e veña...)

Photobucket
Aquí o debuxo aínda está sen acabar. Despois da foto aínda lle retoquei a boca, e profundicei sombras; sobre todo no pelo...é incrible o que melloran ás veces con cambiarlle unha merdiña. Pero o difícil é saber velas. É moi bo para iso pedir opinións de outros que non estean saturados de velo dibuxo.
Debín de escanealo, para que non quedara todo tan "blancuzco" pero...andaba escaso de medios nese momento :)

Fíxeno desta foto.
Photobucket

Despois Rosi comproulle un marquiño, e listo. Xa o ten colgado no salón. Polo menos cando imos a visitala jeje

Xa ando de novo por Coruña despois de disfrutar de un San Froilán....increíble. Xa che contarei...

Un abrazo!!

sábado, 4 de octubre de 2008

Arrugadiño coma unha pasa

Así me quedei hoxe despois de 6 horas e media de baño.
Pola mañá de 11.30 a 15.30 nunha praia "externa" e pola tarde un baño normal no "quinto pino" con bastante xente para ser esta zona. Unhas 10 persoas.

Esta foto non é de hoxe pero si da mesma praia fai un par de semanas. (Ferdy, cuando vosotros estábais en Razo)
Photobucket

a foto sacouma Xigui. Un fotógrafo e empresario de Rianxo que se dedica a isto e ten unha empresa de informática. A súa web de fotografía é www.tufotografia.es

Despois do baño nada mellor que compartir unha preciosa posta de sol dende o cumio do monte de fisterra bebendo unha cerveza e comendo donuts, patacadas e máis guarradas con Jaime de louro, Tere (a muller), e dúas surfeiras alemanas Ana e Elena que están de visita pola costa da morte.

Poñerei fotos desta posta de sol en breves (Jaime mándamas! jeje)

PD y despues de la publicidad...post con fotóns de indonesia traídas por Xose de Viveiro (véase rana voladora despues de tubazo en machacona)
Todo un fora de serie

Un abrazo amigo!

jueves, 2 de octubre de 2008

De paseo por Coruña

Hoxe pegueime unha boa camiñata por Coruña. Dende a casa de Tei, nos Rosales, ata o Museo de belas artes.

Estamos tan acostumados a collelo coche para todo que ás veces olvídome do que me gusta camiñar, escoitando boa música e mirándoo todo e a todos. Ó camiñar dache tempo a pensar. Polo menos a saudarte a ti mesmo, cousa que xa case non facemos por culpa desta ritmo de vida que nos impón a sociedade que non nos deixa tempo para nós.

E dirás ti... e como che deu por ir ó museo ese se habiá olas?! Pois resulta que hoxe comecei un curso de interpretación, producción, guión e dirección de cortometraxes. É subvencionado pola xunta, polo que sae completamente gratis, e ademais venme moi ben para levar adiante un pequeno proxecto que teño entre mans.É dous días á semana, polo que nos meses de outubro e novembro estarei bastante por Coruña.

Hoxe ó rematalo curso, e despois de tomarme unha clara con alumnos e mestres do curso, volvín cara os Rosales, non sen antes intentar sacar algunha foto co efecto "seda" nas olas. Cousa difícil de conseguir cunha cámara compacta na que non che deixa regular a velocidade de obturación... pero bueno, fixen o que puiden. Ó final non coseguín o efecto desexado, simplemente as olas saíron un pouco movidas en comparación co estático dos outros elementos da foto, incluído o elemento de melenas que son eu. A foto está feita na parte da praia máis próxima ó pirulí.

Photobucket

Para hoxe recomendo buscar a canción Galicia Livre de Carlos Nuñez. Atopei este video na que a toca nun concerto, pero para o meu gusto non sona igual de ben que no disco de "almas de fisterra"



Un saúdo!

viernes, 26 de septiembre de 2008

"O botón das boas nuites"

Así lle chamou Suso Tudor ó sol, cando este se despedía de nós adoptando unha forma algo peculiar.

Foi un día bonito. Moi bonito. E o seu final... de película

Como xa che anunciei antonte, onte repetín praia. Sabía que iba a estar máis pequeno, pero prometía igualmente. En canto cheguei, dinme conta de que non estaba equivocado. Unha ola permetiulle a un tabloneiro ir cara a dereita e a un corcheiro entubarse na esquerda.

Fun correndo cara a auga como de costume e cando entrei comentáronme algo que ocorre moi poucas veces na vida! atento que esto poucas veces vas a escoitar que pasara. Dixéronme:
-"acabas de entrar en el mejor momento, hasta ahora estaba revuelto, mal de viento y rompiendo en barra...ahora se está poniendo muy bonito".... Alucina!! a ti algunha vez che pasou tal cousa? porque o 99,999% das veces é o contrario!
Eu, para facerme o interesante, ocultei a miña cara de asombro e respondín: mmmsi, xa o tiña máis ou menos previsto, por iso vin a esta hora jejeje (é groma)

As olas terían pouquiño máis de 1,5 m reais. Pero rompía moooi ben. un pico deixaba esquerdas que abrían perfectamente e che deixaban no canal para remontar sen mollalo pelo. Na auga, xa éramos máis que antonte. Por alí andaban Chus, (o amigo),Marcos, Uxío, Felipe, Chiki de Foz, Diego de Coruña, un tabloneiro, e ó final do día chegou Suso Tudor.

Dada a calidade das olas, prometinme non saír da auga ata que literalmente non puidese sacalos brazos da auga para remar...e foi máis ou menos así. Ó final do baño quedábamos na auga Suso, Diego e eu.

A guinda do día foi a posta de sol. O sol, a medida que se afundía no mar, iba adoptando unhas formas moi curiosas. Suso: "É o botón das boas nuites!"...tal cual

Photobucket

A foto roubeilla a awakate e photoshopeei o sol ata darlle a forma da que vos falaba. Ademáis daba a casualidade de que tamén éramos tres na auga. Cando o sol estaba desaparecendo, uns golfiños deron por celebralo fin do día saltando por diante dos últimos raios de sol...creando unha estampa de película...

Unha aperta!

miércoles, 24 de septiembre de 2008

BAÑAZO en "paiplain de fora"

Onte tocou bañazo con maiúsculas.

Despois de miralas condicións meteorolóxicas...o baño, prometer xa prometía, pero cando me chamou Carlos de Camelle e me di: "Rubén, xa teño o traxe posto, von pa ajua que esto está mui ben"...non tardei nin 3 segundos en ter os bártulos no coche e estar arrancando para a praia de "alí fora". Carlos é destos que cando di que un baño está ben... podes estar seguro de que está ben. Téñoo na axenda do mobil como un dos "fiables" no tocante ás olas jeje

En canto cheguei á praia, vin unha ola a lo "puerto escondido" na parte esquerda da praia rompendo de dereitas e esquerdas larguíísima. Como poucas veces se ve nese lado da praia. Estaba grandiño e con vento off-shore. As olas color verde claro debido á colocación do sol (detrás das olas).

E na parte dereita da praia seguía rompendo esa esquerda que poucas veces nos abandona. Vamos, que collín a cámara, tirei dúas fotos sin esperar nin un segundo, collín a táboa e corrín a todo trapo ata a praia. Tiña medo de que ó baixar a marea se desfasase.

Photobucket

Saían esquerdas que me recordaron a Pipeline! e non é coña. Dígoo, primeiro polos tubos que caían, e segundo pola forma que tiña o labio ó caer. A ola enroscábase cunha forza tremenda, pero antes de caer subía bastante. É difícil de explicar. É como se en lugar de lanzarse o labio cara adiante e abaixo, se lanzase cara arriba e adiante...dando a sensación de que tiña un labio gordísimo.

Ó principio compartín uns 15 minutos de baño con Carlos, pero despois tivo que irse e quedei só nese pico aproximadamente unha hora. No pico da esquerda da praia, había 4 surfistas, e non me explicaba que facían alí tendo un pico tan bo ó lado do canal...total.. que me acabou picando a curiosidade e fun ata alí non fora ser que estiveran pillando olas aínda mellores. Alí estaba pana e uns colegas... a resposta era que non querían moito tamaño, e alí rompía algo máis pequeno. Vamos, que ó final volvín ó outro pico a coller esquerdolos eu solo e despois con Docal e a moza (Silvia?dios..que merda de memoria).

Peeeeero... a verdade sexa dita. Como me dixo non sei quen (Perry?eu e a miña memoria) agradécese algo de "sinceridade blogueira". Polo que che vou contar que non era todo flores.

Ó canal tiña moitísima forza, deixábache no pico en 2 minutos mentres te sentabas na táboa, pero despois seguía empuxando cara o centro da praia e había que estar remando casi continuamente para estar "quieto" e ben situado no pico. Cousa complicada porque unhas series rompían nun punto, e outras máis grandes casi encima das pedras. En resumidas contas, que olas pilleinas e boas, pero tamén comín de lo lindo. Ó que coñeza a praia sabe a distancia que hai dende os coches ata as olas, e poderase facer unha pequena idea do que se cocía alí abaixo con esta foto

Photobucket

Comentoume un rapaz que nun dos "lavado-centrifugado" quedou espatarrado no fondo, alí atrás, no pico. E a min cazáronme un par que me recordaron ás lavadoras de Mundaka (véase entrada "barrika" jeje) Que violensia! e eso que non eran moi grandes, terían sobre 3 metros reais (porta e media), pero tiñan bastante forza.

Hoxe o baño foi máis tranquiliño e pequecho, pero xa o contarei mañá noutra entrada para non saturar :)

Un abrazo!