Para que vos fagades unha idea: onte, no alto da pena da Moa, cada vez que abría a boca para pegarlle un bocado ó plátano, o vento facía ruídos usando a miña boca como caixa de resonancia.
En canto me din conta, coloquei a boca en forma de O e o vento silvaba en min como cando se sopla nunha botella de cocacola
2 comentarios:
Parece que o tal Borja debía ter baixa a autoestima que tivo que poñer o seu nome no alto da Pena Moa e deixalo nada menos que no punto xeodésico, ¡de cemento! que tamén vaia por deus... non podía poñerse de pedra....
No me puedo creer que eso sea cierto, eso será un montaje de los tuyos con el photoshop ese no?? je je
La chica del sur
Publicar un comentario