domingo, 29 de marzo de 2009

Pintando paredes...

Así me hallo yo:

Enzoufándome máis que un neno con 20 caldeiros de pintura de dedos; rompéndome a cabeza con composicións, puntos de fuga, proporcións, escalas...; Agora se misturo esta cor cun pouco de negro xa fago a sombra deste lado...; Maltido momento no que escollín esta foto para debuxar; joder, na foto este cable coincide con este tornillo e no debuxo non... que falla?; Merda! que rápido pasan as horas!; voume a poñer con aquelo mentras seca esto, que así non podo correxir; Bueno, xa acabo que me teño que poñer co outro; ai! agora que teño este gris feito, vou a darlle a tódolos puntos grises do debuxo; diola, como se me cansa o brazo de pintar alí arriba; E que na foto non se adiviña que é esto!; Fuá! como zumba a pintura esta...; pero que carallo é esta sombra que aparece na foto?!; Eli, cantas horas levo aquí?; Esta foto é unha merda, se fago o debuxo realista teño que facer os pixels do tamaño de unha pelota de golf; Ah! con esta foto si home! mira que era esto!! o intermitente coño!; E que carallo fago con este furado na parede???pois póñolle unhas patiñas e como si fose unha cucaracha, así queda; Bueno, déixoo xa...joba pero os edificios non poden quedar así!!... (o conto de nunca acabar)
Photobucket
Bueno, por ahora queda así, cando acabe cos outros xa lle retoco a chaqueta e o pantalón. Bueno, e algún edificio tamén. e a roda traseira. Ah, e algún brillo na parte baixa da roda dianteira.pffff... Eliseo? en cantos días querías ter esto listo??


Este é o tamaño que ten o dibuxiño de marras...
Photobucket

Agora a seguir coa moto de auga...que aínda queda mooooooito para acabala, mínimo un día enteiro ou dous
Photobucket

Cóntoche: todo isto é un traballiño que me encargou un amigo. Resulta que vai a abrir unha pedazo tenda/taller/expositor de motos e quads en Cee, e nas salas de exposición das motos e quads quería uns murais nas paredes. Entre os que estou facendo eu, e os que fixo Juanma, penso que pode quedar algo resultón.

Así que xa sabes, se tes un negocio e queres ter unha fachada simpática, ou pintar os interiores do teu taller, pub, cafetería, etc... contacta comigo

Unha aperta!

carpediemsempre@hotmail.com

Festa dos nominados ós Premios María Casares

(Copio e pego un post que colguei no foro da asociación de actores, www.aaag.es)

Moi boas

Aquí vos deixo, con un pouco de retraso, fotos realizadas na festa dos nominados ós Premios María Casares.
Pasámolo bastante ben, polo que animo a tódolos socios a asistir a este tipo de eventos que organiza a asociación xa que a boa organización e o bo trato brilan tanto como a simpatía dos asistentes.

O Vicente non se perde unha... ;)
Photobucket

Juanma e Elena, compañeiros inseparables de aventuras e viaxes :) Tamén facendo amizades por onde pasan...
Photobucket

Aquí estou coa miña mestra favorita de interpretación! María Bouzas, un encanto de muller. E Pico, simpático onde os haxa (encantado de coñecerte)
Photobucket

María Bouzas con outra das súas alumnas, Elena.
Photobucket

Photobucket

Belen Constenla e Mariana Carballal. Mariana, a única que podía dicir que me tivera no seu regazo cando era un bebé jeje.. ("bella" amiga de meus pais)
Photobucket


Neste tipo de eventos, é raro que non acabes falando con esas persoas que coñeces de sempre, pero nuna coñeciches... non sei se me explico :)
Photobucket

Elena con Marta, motor da asociación de actores. (que sería de nós sen ela!)
Photobucket

Aquí teño a honra de posar con Artur Trillo. Se a miña vida fose só teatro, el sería o meu pai. Dirixíndome dende que eu tiña 9 anos...e seguimos!
Photobucket

A última hora ocorréuseme facer un "plano xeral pataqueiro"... pero xa cacei a pouca xente
Photobucket

Momento no que se transladou a festa ó "100budas", alí en Narón
Photobucket

Onde seguíu a festa, as charlas, as risas...
Photobucket
Toñito de Poi acabou sacando a guitarra, fixo corro, e aí xa se liou parda. jeje

Vémonos mañá! que gañen os mellores! :)

Saúdos a todos!


Pd.a gala dos premios María Casares foi este mércores e pasámolo xenial. Unha gala tremenda e moi divertida no teatro rosalía de castro en coruña, e festa con pinchos, bebida, música...etc no real club náutico de Coruña.
Quería darlle a miña noraboa a tódolos premiados, pero en especial a Artur Trillo e María Bouzas!
(se alguén está en contra de que se publique algunha foto súa, que se poña en contacto comigo antes que coa policía) :D

domingo, 22 de marzo de 2009

Videos curiosos I

Non vou a prometer que colgarei unha entrada á semana con videos curiosos, porque sei que é moi posible que non o cumpla... pero sí que de vez en cando, compartirei contigo eses videos simpáticos ou curiosos que se van atopando pola rede... Ahí vai a primeira tanda.

Este home merece un bo aplauso

www.Tu.tv


invertido con furgoneta

www.Tu.tv


escopeta con retroceso

viernes, 20 de marzo de 2009

A min o que me jode...

... é que haxa que mirar de reollo, con cara de can para que digan: ui! aquí hai locales.. aquí non podo facer o que me dea a gana.

Resulta que si recibes á peña con un saludo e un sorriso... pérdenche o respeto...cando tería que ser XUSTO o contrario.

Vaia merda... de tódolos deportes que practico, é no que máis desencantado quedo coa xente e compañerismo en xeral.

Este domingo 30 e pico persoas no pico en Nemiña. Bueno, pois NIN UN!respetaba turno... esperar un pouco a que outros pillaran olas. TODOS en canto pillaban unha volvían parao pico e non se cortaban un pelo en buscala preferencia.

Como se o resto non soupésemos onde hai que colocarse para ter preferencia nas dereitas.
Como se o feito de ter tablón permitise faltar un pouco máis o respeto ós locais...e colocarse no pico continuamente

Pois sabedes que? eu négome a poñer cara de can para poder surfear máis...Prefiro surfear algo menos e seguir intentando transmitir bo rollo. xa me buscarei as miñas armas... que para cans guardiáns xa hai algún colega por aquí. Que polo que vexo vou a ter que darlles a razón... vou a ter que decirlles que sí, que teñen que poñer cara de can e de vez en cando soltar algún berro para que nos respeten en Nemiña.

Que asco de verdade...

E eu que pensaba que na "civilización" de hoxe en día, xa non funcionaban os gruñidos.

E eu, iluso de min, que pensaba que o máis educado merecíase máis respeto que o maleducado.

domingo, 15 de marzo de 2009

Pepe Viyuela: pero ezto que éé

Un dos número cos que comezou a facerse famoso este actor...


Tiven o gusto de coñecelo en Madrid e é tan simpático como humilde.
Un encanto de rapass

lunes, 9 de marzo de 2009

Un negro no tren


Dalle a play e lee (si queres claro jeje)

Pregúntome se aínda hai xente que pense que alguén é racista por decir "negro" no lugar de "persoa de cor".
Co fácil que é entender que o racismo está nas cabezas, pensamentos, xestos, miradas... e non nas palabras

Malrecordo un texto que dicía algo así como:

"Cando nacín era negro
cando teño frío son negro
cando me mareo son negro
cando teño fiebre son negro
e cando morro son negro

Ti, blanco,
cando naciches eras morado
cando tes frío estás azul
cando te mareas estás blanco
cando tes fiebre estás amarelo
e cando morres eres gris

e ti, tes o morro de chamarme a min "home de cor"?"

O racismo está na cabeza dos que prefiren que ese home "de color" non se sente con eles no tren ou no autobús...porque non poderá botar unha cabezada tranquilo, ou porque tratará de colocar a carteira ou o bolso fora do seu alcance.

O venres collín un tren de Santiago a Coruña e sentouse comigo Abu,un senegalés. Fumos falando todo o camiño.
Leva 2 anos en España e domina moi ben o castelán. Cando falamos de racismo comentábame que se notaba que había discriminación en todos lados, incluído no seu país, pero que aquí en España, máis. Que o notaba en xestos, miradas, cando no autobús non se sentan ó seu lado, broncas..."a veses me disen negro de mierda".

Parece mentira que nestes tempos que vivimos aínda queden residuos de xenofobia. Que intentemos transmitir ós nenos que unha pel doutra cor non é motivo de discriminación, e que sexamos nós os que inconscientemente preferimos que se sente con nós un blanco que un negro. O pai dunha amiga dixera unha vez: "eu non son rasista, pero un neto nejro non o quero nin de broma!"

É normal ter prexuízos, pero debemos de controlalos. Eu cometín un erro tamén...cando se acercaba o revisor, Abú miroume e díxome que tiña que ir ó baño e largouse escopetado. Pensei que non tería billete, pero pensei mal. Tería un apretón porque se volveu a sentar no seu sitio xusto antes de que chegara o revisor. Dinme unha autocolleja mentalmente. Abú ten o seu traballo, a súa licencia no mercadillo de roupa, e de noite fai "el rollito" que é vender cd`s polas noites "le llamo rollito porque es un poquito peligroso".

Nun momento da conversación, falamos de música. Sorprendeuse gratamente cando lle nomeei grupos que me gustaban do seu país como Ismael lö, Boubacar Traoré ou Amadeu et Bibian. Pregunteille polos grupos que lle gustaban a el do seu país e fixen unha lista para baixalos de internet. Onte, mentres escoitaba un deses grupos (Youssou N'Dour), levei unha alegría ó escoitar unha canción que xa coñecía e que me gustaba moito pero non atopaba por ningures e quería compartila contigo. Nesta canción canta con Neneh Cherry e é a que che puxen ó principio de todo.

A letra dí así en castelán (traducción medio pobre, creo)

7 Segundos

No me veas desde la distancia
No veas a mi sonrisa y piensa que yo no sé
Que hay abajo y detrás de mi
No quiero que me veas y pienses
Que lo que está dentro de ti está en mí
Lo que está dentro de mí es ayudarles a ellos

Matanza y groserias
Deberíamos utilizar
En los que practican encantos perversos
Por la espada y la piedra
Malos hasta los huesos
La batalla no se ha terminado
Incluso cuando se gana
Y cuando un niño nace en éste mundo
No tiene ningún concepto
De el tono de la piel en la que está viviendo

No es un segundo
7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
No es un segundo
7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
Estaré esperando
Estaré esperando

Asumo que las razones que nos empujan para cambiar todo
Quisiera que olvidaramos su color para que puedan tener esperanza
Muchas opiniones de la raza que los hacen desesperar
Deseo que las puertas estén completamente abiertas
A los amigos para hablar de su dolor y su alegría
De modo que podamos dar información
Que no nos dividan para cambiar

7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
No es un segundo
7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
Estaré esperando
Estaré esperando

Y cuando un niño nace en éste mundo
No tiene ningún concepto
De el tono de la piel en la que está viviendo
Y hay un millón de voces
Y hay un millón de voces
Para decirte lo que deberías estar pensando
Así que mejor que tomes sobriedad por un segundo

7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
No es un segundo
7 segundos lejanos
El tiempo que me quede
Estaré esperando
Estaré esperando
Estaré esperando

miércoles, 4 de marzo de 2009

que viene que viene uá uá que viene que viene

Photobucket

Aquí veeeeenn!
e eu que pensaba que xa non teríamos máis temporais neste inverno...
Sin duda debeu de ser o mellor inverno de olas e neve dende fai mooito tempo

sábado, 28 de febrero de 2009

Un pouco de skimboard


Sempre me chamou a atención este deporte. Anque vexo nel máis posibilidades de lesionarse que co surf.
Nunca vos pasou o de saltar a toda velocidade encima da táboa e tras un pequeno fallo de cálculo, a perna de adiante queda na táboa e a de atrás na aréa. Dada a diferencia de velocidade existente entre as pernas...tenden a separarse drásticamente, provocando sensacións non moi agradables. Aposto a que a Perry algo así lle tuvo que pasar algún día jeje

viernes, 27 de febrero de 2009

VIAXAZO Á NEVE POR 300 €!!!! CHÁMAME

BOAS!

ACABO DE ANULAR UNHA VIAXE QUE TIÑA PENSADA PARA A SEMANA QUE VEN Á FORMIGAL POR UN TRABALLO QUE ME SAÍU.

PERO ALGÚEN PODE IR NO MEU LUGAR!

INCLÚE:

UNHA SEMANA ESQUIANDO EN FORMIGAL, VIAXE EN AVIÓN QUE SAE DE CORUÑA O SÁBADO ÁS 7
FORFAIT PAGADO PARA TODA A SEMANA
MEDIDA PENSIÓN
HOTEL A PE DE PISTA

TODO POR 300 EUROS.

PERO TEÑO QUE SABELO XA! ANTES DAS 2
CHAMÁDEME 655 578 544

jueves, 26 de febrero de 2009

Semana de paseo

O martes, tal e como temos por costume, fumos en familia a Lugo, a terra de onde procede a nosa árbore xenealóxica.
Ademáis do que aleda atoparse cos familiares que ves un par de veces ó ano, é un día especial pola cantidade e calidade da comiiidaaa!! jeje. Particularmente, os postres, son os que máis me gustan de tódalas festas gastronómicas do ano. As orellas e as filloas...aaahhhggshssshh
que cousa máis rica dios mio..
Photobucket
Photobucket
Porque só se farán nestas datas??

Se alguén me quere facer un regalo.. con un platiño destes vou máis que agradecido jaja

Despois da comilona dimos un paseo por Lugo, onde facían unha pasarela de disfraces.
Fixéronme gracia estas dúas rapazas que, independientemente da pasarela, fora de todo concurso, colleron as súas sillas e puxéronse alí toda a tarde a morenear as súas celulíticas pernas jeje
Photobucket

O mércores funme ata Santiago.
Unha nave con material do audiovisual e do teatro regalaba o que lles quedaba para que "llo quitaran de diante" antes de mudarse de sitio.
Alí atopeime a Ton, un amigo que coñecín en Lugo, co que fixen un número de Mimo para o concello, nos días da seguridade vial.

Facía tempo que non nos víamos, así que acabamolo día xuntos. Fumos comer unha pasta al pesto (nunca a probara, está cojonuda!) e despois de paseo por Santiago. Liándoa un pouco...
Photobucket
ata acabar no parque de garabolos? (sempre me confundo). Un sitio moi bonito ó que nunca fora onde recordamos vellos tempos, fixemos acrossport, practicamos xestos do munda da pantomima... é dicir, fixemos o tonto ata non poder máis

Photobucket

martes, 24 de febrero de 2009

Un día no fin do mundo

Hoxe fun ata a praia pola mañá, alí xa estaba Dani na auga (surfinglifebydani.blogspot.com) Collimos unhas oliñas decentes con pouquiño vento e moito sol. Eu de cara a el cual cormorán secando as ás, e Dani de espaldas xa que se queimou a cara os días anteriores...

Despois de coller un par de esquerdiñas... fumos ós coches e estivemos alí un rato de palique, tomando o sol tumbado sobre o coche e con Bob Marley cantando para nós.
Photobucket

Despois de relaxalos músculos tralo baño... chegou a hora de comer. Outro dos grandes placeres da vida, despois do surf e o sexo.

Nada mellor que un bo bocata de calamares da típica taberna de fisterra medio escondida e medio cutre, pero que fai os mellores bocatas da comarca. Invitou Dani porque un minuto antes de comprobalo euromillón díxome: si me toca, te invito. E cumpliu a palabra jeje

E que mellor sitio para comer? pois un sitio que, para min, é un dos máis bonitos da costa da morte. O cumio do monte Facho, dende onde divisamos a un lado a salvaxe praia de mar de fora, e ó outro o pobo de Fisterra

Esta foto saíu mal porque se me nublaba a vista coas ganas de jalarme o bocata...
Photobucket

Despois do bocata, charlas e fotos.
Photobucket
Aquí tedes ó cazador cazado. Xa veredes as fotos que sacou o fenómeno este... Casi igualan en calidade ás miñas feitas co mobil jaja

Despois volvimos á praia a sacarnos unhas fotos moi curiosas... a ver se me pasa Dani algunhas das que fixen ca súa cámara, e senón xa as veredes no seu blog :)

Despois da posta de sol, un biscoito de chocolate riquisisisísimo (leader price) un sandwich e para casa.

Balance do día: Surf, bocata riquisimo en sitio cojonudo, fotos e charlas con amigos, posta de sol incrible no fin do mundo, e algo novo aprendido para casa (é difícil non aprender algo de fotografía con este home). Que máis se pode pedir?

Se algún filósofo sigue dicindo que non existe a felicidade, que se pase por aquí.

domingo, 22 de febrero de 2009

unha prima no himalaya

Un amigo (Juanma) envioume unha foto na que, según el, aparece unha prima que teño no himalaya
Photobucket

A verdade é que o parecido é considerable jejeje

lunes, 16 de febrero de 2009

E o vello dixo...

vello 1: Pero loho... se a terra vira, haberá veses que taremos patas parriba e outras patas pabaixo non?
vello 2: Non oh! que non ossilamos* tanto

(*.Do verbo oscilar)

Basado en feitos reais. Conversación escoitada en Corcubión

sábado, 14 de febrero de 2009

Por ti

É tan difícil escribir isto...

Ocorréronseme tantas cousas que dicir... e agora...

...agora as palabras afogan no propio pensamento que as crea.

Só quería que todos soupesen que en Corcubión non perdimos a "un joven de 22 años"...

Perdimos a un amigo.

Podería escribir sobre o que vivimos. Sobre o que fuches e serás para nós... pero non serviría de nada.

Porque os que te coñecemos non necesitamos recordalo. Recordarémolo sempre.

E porque os que non te coñeceron, nunca o saberán. Hai persoas, recordos e sensacións que están a anos luz do que unhas palabras poden transmitir.

Iago, non te olvidaremos

martes, 10 de febrero de 2009

De escapada ós Madriles

A asociación de actores e actrices de Galicia (www.aaag.es) organizou xunto con Aisge (www.aisge.es) a presentación do catálogo de actores galegos en Madrid.

A tódolos socios nos chegou unha invitación de Vicente Montoto e Pilar Bardem (presidenta de AISGE), e como non é cousa que pase tódolos días... deume a arroutada e decidín ir. Xunto con outra actriz que coñecía collín un billete de ida e volta a Madrid. Ida o día 3 e volta o 4.

Anque pareza mentira, con 23 anos que teño, nunca fora en avión; un motivo máis que me animou a ir. Ademais, cos temporais que estaban caendo malo sería que o vóo non fose animadiño e así levaba algunha descarga de adrenalina no pack.

Por desgracia.. case non houbo nin turbulencias. Fun coa compañía Rynair, e o vóo foi do máis tranquiliño. Anque fomos máis da metade da viaxe con nubes...
Photobucket
Por momentos despexou para que puidéramos ver tódalas montañas nevadas. Intentei divisar algunha estación de esquí pero non fun quen.
Photobucket

Pensei que o tirón do despegue iba a ser máis potente, que as ás ían a flexar máis, que iba a haber máis turbulencias, e que na aterraxe, a sensación de descenso ía a ser máis forte... pero bueno, estivo ben. Todos estaban moi contentos polo relaxado da viaxe así que non imos a ser egoístas :) Como 1ª viaxe en avión estivo ben.

Aterramos na T2 e tiven que ir ata a T4 que foi onde aterrara a miña amiga no vóo anterior. Cando preguntei como ir da T2 á T4, insinuando que ía a ir camiñando, miráronme raro. ¿como iba a saber eu que había uns 8 km de distancia entre unha e outra? Bus gratuíto e listo. O que non foi tan fácil foi reencontrarme con Elena unha vez que os dous estábamos na mesma terminal, levounos media hora e unhas cuantas chamadas.

Atravesamos Madrid a base de metro, e chegamos á Rúa onde se ía a celebrala presentación (c/Ruiz de Alarcón). Era hora de comer así que xantamos nun restaurante que estaba alí ó lado (de menú, por 10€, todo riquísimo) e despois fumos a facela dixestión paseando polo parque do retiro que estaba alí ó lado.

Photobucket

Preséntovos a Elena Couto. Ademais de facer cousiñas de interpretación ten unha casa rural en Coirós impresionante. Pegádelle un vistazo www.casadosnoche.com
Photobucket

Photobucket

Photobucket

Presentaron a ceremonia Isabel Blanco e Camila Bossa (María e a moza de Petroleo en mareas vivas, respectivamente) e despois falaron Pilar Bardem, Vicente Montoto (presidente da AAAG) e o presidente Touriño.
Photobucket
Photobucket

Había unha cantidade inxente de periodistas, cámaras de fotos e tv
Photobucket

Alí reencontreime coa miña "veciña" e actriz Sara Casasnovas, de "amar en tiempos revueltos".
Photobucket

A sorpresa do día foi que levaron como convidado especial a Martin Sheen (de apocalypse now, pai do de hot shot II) e o fillo Emilio Estevez.
Photobucket
Photobucket

Despois da ceremonia houbo unha festa destas como as das películas.
Foi o momento no que todos charlaban con todos e as risas e voces comezaban a igualar o volume da música.
Había pinchos riquisísimos e camareros paseando continuamente con bandexas cheas de cava, cubatas, cervezas, zumos, cocacolas... de todo.
Photobucket
Eu, acostumado as miñas viaxes a baixo coste, comendo e ceando bocatas de xamón york...disfrutei dunha forma especial iso de beber do mesmo champán que Touriño e Pilar Bardem... daba o seu gustirrinín, para que negalo jeje
Photobucket

Majísimo o actor galego Xulio Abonjo (cuestión de sexo), botámonos unhas boas risas charlando con el.
Photobucket

Aquí están Camila Bossa e Victoria Perez
Photobucket

Uxía Blanco, Belén Constenla e.... (non me lembro da terceira!)
Photobucket

As traballadoras de AISGE tamén eran moi... simpáticas :)
Photobucket

E despois había outros actores do panorama nacional dos que non teño fotos.
Cando xa nos botaban de alí, Sergio Pazos (caiga quien caiga) colleu o rol de guía e levounos a todos de marcha por Madrid adiante.

Fumos ó "Lacón"
Photobucket
E despois ó "negro" onde nos atopamos a Pepe Viyuela (Aída), colega tamén de Sergio Pazos
Photobucket

Xa a iso das 6 e pico, Elena e eu decidimos ir tirando porque o avión dela saía en cuestión de hora e media, así que acompañeina ata a T4, durmimos unha hora escasa tirados no chan cual vagabundos, e a almorzar.
Photobucket
Eu estaba especialmente cansado porque o día anterior, estivera en santiago e tamén durmira unha hora escasa antes de collelo avión...(mala vida) jeje.
Despois de que Elena collera o seu avión, eu dirixinme á T2, terminal dende onde saía o meu avión 3 horas máis tarde.

Peeero, cando fun a collelo billete....sorpresa:
- Perdone caballero, pero su vuelo no existe.
- ¿Cooooooooomo??
- Es más, hoy desde esta compañía no sale ningún vuelo a Santiago de Compostela
- Cajinanaiquemepariu....

Despois de un par de chamadas, comprobación de códigos, pitos e flautas... chegamos a unha conclusión. Houbo un erro na reserva do billete por internet...

- Caballero, tiene usted razón, el vuelo está reservado para el día cuatro, para las 11.30 pero del mes que viene. Lo siento. No podemos hacer nada.
- Coooooooomooo???
- Lo único que puede hacer es ir a otra compañía y comprar un billete de ida a Santiago
Cajinanaiquemepariu.....

(Iberia)
- Hola muy buenas, quería un billete para santiago de compostela
- Si, ahora mismo..... le sale en 320 euros
- Coooooooomo??
- y a Coruña?
- 280
- Mecaaaaa....*^Ǩ¨Ç

A todo esto mencionar que eu fun a Madrid SOLO co posto. Por levar non levaba nin bolso. Carteira nun bolsillo da chaqueta, cámara noutro e veña, "poavión".

Nada... pensei que era unha señal para vivir unha aventura máis e decidin ir á dedo. Rollo Pekín Expréss ou "la vuelta al mundo en 80 días"

Cando xa estaba buscando un mapa para ver en que carretera colocarme para empezar a miña aventura, e recordando que media España debía estar nevada co frío que había.... acordeime de que houbera xente que fora á presentación en coche dende Galicia. Un par de chamadiñas e asunto amañado. Volvín a Galicia en coche con Fernando Morán, Vicente de Souza e Victoria Pérez. Ata agradecín a volta en coche porque aproveitei para durmir un bo cacho, charlamos e rimos, pasamos por neve e comimos de marabilla nun sitio do que non recordo nin o lugar nin o local, polo que vexo difícil que volva.

En definitiva, unha viaxe/aventura na que coñecín moitísima xente en pouco tempo, paseino xenial e vivín experiencias novas.
Nada mal para escaparse co posto a golpe de martes

Pd. Os actores dos que dixen nome e apelidos, poderédelos encontrar no catálogo de actores da asociación

Un abrazo moi forte a todos!

domingo, 1 de febrero de 2009

Curtametraxe: A dúas velas

Moi boas

Gustaríame que vises esta curta, xa que, a ademais de ser moi "galega", fai unha moi boa crítica ó mundo que vivimos. Anque non é de recente creación, está moi relacionada coa actualidade. E se non, que llo digan ós miles de familias que estiveron sin luz moitos días por culpa do temporal


No medio dun apagón, dous irmáns despídense na casa da aldea onde vive un deles. O outro regresa ao lugar onde está emigrado. Os apagóns seica son continuos na zona, e non é tan doado poñerse de acordo para reclamarlle a Fenosa...

Curtametraxe incluída no proxecto "Hai que botalos", que recuperamos en Flocos pola súa oportunidade no medio dos problemas no subministro eléctrico que causaron en Galicia os temporais de xaneiro.

Director:
Enrique Otero
Intérpretes:
Miguel de Lira, Víctor Mosqueira

Duración:
4:57
Ano:
2005


Flocos.tv

Rafa Nadal

Dende o meu humilde blog, gustaríame quitarme o sombreiro ante Nadal e Federer. Non só polo bos xogadores que son e o partidazo co que nos deleitaron, senón tamén polas boas palabras que se dirixiron un ó outro ó rematar.
Uns auténticos cabaleiros.

Photobucket

Iso son deportistas e personazas. Porque non ten que ser nada fácil manter esa humildade cando se está na cúpula mundial do deporte.

Xa podían ter algúns campións do surf a educación e o saber ganar/perder destes dous rapaces

Hala, aí queda iso

jueves, 29 de enero de 2009

DÍA (con maiúsculas) en Razo

Hoxe espertei en Coruña na casa de David de Viveiro (Hubbard), e tras pegarme un bo almorzo e facer unhas cousiñas en internet, chámame Dani (surfinglife) para ir comer xuntos e despois coller rumbo a Razo para surfear.
Houbo un amago de cambio de plans cando pensamos que podía funcionar Malpica, pero mirando pola webcam, dímonos de conta de que estaba pequeno. Polo que collimos uns bocatas no gastof, recollimos a Alex e tiramos para Razo.

Cando chegamos vimos a dous rapaces de Viveiro que se estaban poñendo as botas (Chema, un deles). Olas de tamaño perfecto (para o meu gusto) rompendo de dereitas e esquerdas, con pouco vento, e o pouco que había, dáballe perfecto.

Tíñamos pensado esperar a que subira máis a marea para coller o baño no momento bo, pero como parecía difícil melloralo presente, non nos aguantamos. Comimos os bocatas e lanzámonos á auga.

O que máis e o que menos, collimos algunha ola moi boa. Olas larguísimas, grandes, superficie lisa, "huecas", con forza, paredes suaves, tubos, sifóns, esquerdas, dereitas, gritos animándonos uns ós outros...vamos, unha gozada.

Como eu non saquei fotos, e a confianza da asco, fixen este minirecorte dunha foto de Daniel Almeida
Photobucket
Para que teñas que ir ó seu blog (se non fuches xa) a ver esta foto enteira e algunha máis que subiu do día. Para ver a súa entrada do día fai click AQUÍ

A min prestoume Alex un gorro de neopreno que me veu de pinga. Gracias a el puiden aguantar as 3 horas de baño que nos pegamos. Anque ó final eu estaba igual de áxil que un oso perezoso fumado de marihuana. A resistencia ó frío que teñen estes rapaces é sobrenatural. Vou ter que comprarme eu tamén un traxe de buzo de 5 mm como o de Alex.

Xa se nota que medraron algo os días. Ás 7 da tarde aínda había luz suficiente para que Dani de Raz puidese escoller a última onda do día.

De volta a Coruña, fumos de cháchara, recuperando o calorciño cos asentos calefactables, escoitando música reggae, ríndonos con algunha bromiña, e recordando as olas surfeadas...

Despois dun día así, no que é difícil borrar a sonrisiña que se che queda no careto, penso:

Os filósofos que din que a felicidade non existe...non fan surf