Vai de tormentas.

E dirás, e a este que lle picou agora coas tormentas? se non hai temporal nin nada! Bueno, pois cando hai temporais, non os comento (ou fágoo tarde), e cando non os hai, falo deles. Este blog, máis que unha bitácora con reflexións serias, artículos interesantes e palabras "chachis" parece unha "plasmación" do que se me pasa pola cabeza no medio dunha tormenta de ideas.

Pois si, ás veces váiseme a pinza. Na entrada anterior, non ía a falar nin de barcos nin de tormentas....pero comecei pensando en que estaba chegando o verán, que ían a comezar os "platazos", a sequía de olas, que despedíamos ós temporais, e as esperanzas de surfear esas olas que solo rompen cando o mar se desfasa....pensando niso... acabei imaxinando temporais, acércanse as oposicións (temporal e nubarróns nos miolos), imaxineime no medio do mar, véuseme á cabeza a imaxe do barco de "capitan pescanova" mostrando a proa ó chegar ao cumio dunha montaña de auga...e ó final, acabei facendo a entrada anterior. E rematei a entrada sen poñer o motivo da mesma.

¿Nunca che preguntaron "¿en que pensas?" nun momento no que tardarías 3 segundos en explicar en que estás pensando, pero tardarías 30 minutos en explicar como fixeches para chegar a ese pensamento? A min pásame moi a miúdo.

Aquí vos deixo un video que me ensinou Tei. Falando de tormentas..... un "eólico" sen frenos que acaba rompendo.



Así, sin vir a conto, e sen ter nada que ver co título do post, tamén me gustaría decir que decidín "tutearte". Aínda que haxa máis de dous lectores diarios, a persoa que lee é unha. É dicir, ti. E igual o feito de que me dirixa soamente a ti, fai que esta bitácora sexa...máis persoal e acolledora? Ti que cres? ó mellor estou totalmente confundido e esto é unha tontería coma un piano.
Igual na seguinte entrada me olvido de todo isto e sigo falando de "Vós" no lugar de "ti".

Ui... como me estou rallando. Debe ser que cando se me acercan as oposicións e se intenta reactivar un maior número de neuronas na miña cachola para un maior rendemento, se me desordenan as ideas e non as dous transmitido dunha forma ordenada e coherente. Para que despois digan que o saber non ocupa lugar. Eu penso que, na cabeza, o saber ocupa o lugar da cordura jeje.

Agora que o penso, pronto vai a facer un ano que fixen o blog. Non sei como se me deu por crear esto a menos de 2 meses das oposicións. Será que cando hai que estudiar moito calquer cousa é escusa para deixar de facelo por un momeno. Como ir a cociña a buscar "non sabes que", mirar a nevera, mirar os chineros buscando algo que saberás o que é cando o atopes.


pffff