
Entrabas por un furadiño no medio dun prado para recorrer un bo anaco ás apalpadas, completamente ás escuras. Gracias á luz dos nosos móbiles avanzamos pola oscuridade, contorsionándonos nos estreitamentos, guiándonos polo son das ondas que comezaba a rebotar nas estalactitas e paredes húmedas. Máis adiante, comezámos a ver a luz ao final da cova, que desembocaba no mar permitindo que as ondas penetrasen na cova saltando algunhas pedras.
2 comentarios:
Home Ruben, a verdade que a vista e alucinante, iso si, a min iso de andar sen luz e por buracos non me fai moita gracia. Eu teño que mirar o ceo.
Hola ruben son un seguidor asiduo do teu blog, preguntabame si me poderias dar mais información sobre esta furna, son espeleologo, este veran teño pensado recorer asturias buscando cantis para a escalada, e gustariame botalle un ollo. Pleaseeeee!
Vertigoborja@hotmail.com
Publicar un comentario