Descenso de Barranco

Moi boas!
Hoxe, debido ó temporal, non curro. Demasiado "jevis" as condicións para rapaces que acaban de empezar no surf; inda que hai algúns como Nico, que non lles da medo. Demostroumo onte ;)

Pois ben, como hoxe teño un ratiño, cólgovos dunha vez por todas unhas fotos que tiña ganas de que vírades. Como son moitas, e me iba a eternizar subíndoas, baixeilles algo a calidade, e eso que xa non era moi boa. Pido disculpas anticipadas.

O 4 de agosto fumos a facer o descenso do río xallas. De monitores ían os nosos amigos David (o deivís dos comentarios), David (bato, tarzán, masapán..), e Alberto (malías, judias, judi para os amigos).

Pasámolo en grande, e a paisaxe que puidemos disfrutar, non se ve tódolos días.
Comezamos:
O descenso comeza dende o embalse, e remata na tan coñecida fervenza do río Xallas


Equipados con traxes de buzo con reforzos, casco, chalecos e tenis vellos... chegamos á primeira poza


Tivemos auga totalmente cristalina durante todo o descenso, e cunha temperatura ideal, nin frio nin calor, cero grados.
Aquí vemos a Tei remolcando a Rosi


Pasamos por sitios que parecen escenarios dalgunha película de James Bond


E aquí o primeiro indicio de que este é un deporte de risco, jeje, unha pequena víbora veu a saudarnos o pouco de comezar. Aquí Bato (tarzán), salvándonos dos perigos. Pero unha idea nos rondaba ó resto... ¿por donde estaría a nai desta criatura?




chegou o primeiro saltiño decente. Aquí todos pensativos...


aquí david mostrándonos o seu dominio da situación :)


Neste salto todos nos animamos a facer a voltereta

Unhas saían ben e outras non tanto jeje


Outro salto, este xa era voluntario, so subía quen quería.

Aquí ó lado había outro máis alto, que é o do video


Jeje, e mirade aquí a David, co grande que é e metido nese furadiño


Había moitos tobogáns que tiñan un saltiño no medio. Moi divertidos



A ver se atopades a cabeza de golfiño


Esta vista era espectacular, había que saltar, e uns metros máis adiante facer o primeiro rapel


Este creo que é o mesmo salto pero visto dende outro lado


Dende aquí facíamos o rapel, e esta sensación de altura era moi similar á do salto do video (e que dende abaixo non parecía nada!)


uns baixaron por un sitio, e outro baixamos por outro



Esta era a parte máis alta pero menos vertical da baixada


Aquí estamos Tei, Rosi, Alba e eu, mostrando a nosa alegría por seguir vivos jeje


Mentres esperábamos a que baixaran todos, disfrutamos deste salto

Aquí levei un planchazo no peito de moito cuidao


unha das miles de fervenzas que vimos polo camiño


Dende o aire podíase divisar, como uns compañeiros disfrutaban dun jacuzzi natural. E pensar que pagamos pastóns por unha bañeira con burbullas nun spa


Pozas...

Rochas...


Este era un tobogán no que rematábamos caendo nunha poza. Pero no camiño, había un cabr***onazo (deivís, como non) que no camiño, agarrábache por unha perna e ibas o resto do camiño deslizándote, dando voltas totalmente descontrolado. Foron unhas risas. Sobretodo os careto da xente, como este meu jeje


Aquí chegamos ó punto que máis impresionaba de todo o camiño. Mirábas para abaixo e pensabas: "mima, teño que baixar ata alí, colgado dunhas cordas; cordas que atan uns amigos que estan como cabras...jeje como mola"



Alguén tiña que ser o primeiro. Aquí van Tei e Rosi


Menos mal que as árbores non ten vértigo, porque si non esta moi mal o ten que estar pasando


Aquí, Miguel, orgulloso de si mesmo e do que estaba facendo...berraba: "Holaaa!! soy Miguel, el hijo de Lola de Corcubióoonnn!!" jajaja


Ultimo tramo da baixada

a partir de aquí xa daba igual.. seguir baixando ou saltar directamente




Se vos fixades ben hai un puntiño no medio que é David, o último en baixar.


Por fin chegamos...sans e salvos :) A paisaxe seguía sendo tremenda


E despois de tremenda aventura, ocorreuseme comentar: "¿imaxinades que despois de baixar todo esto caeramos aquí nesta pasarela?"... e en fracción de segundo xa están david e bato (monitores) colocándose para sacala foto :)


Unha aperta a todos!