É tan difícil escribir isto...
Ocorréronseme tantas cousas que dicir... e agora...
...agora as palabras afogan no propio pensamento que as crea.
Só quería que todos soupesen que en Corcubión non perdimos a "un joven de 22 años"...
Perdimos a un amigo.
Podería escribir sobre o que vivimos. Sobre o que fuches e serás para nós... pero non serviría de nada.
Porque os que te coñecemos non necesitamos recordalo. Recordarémolo sempre.
E porque os que non te coñeceron, nunca o saberán. Hai persoas, recordos e sensacións que están a anos luz do que unhas palabras poden transmitir.
Iago, non te olvidaremos
4 comentarios:
Pois xa o sinto, Ruben, leino ayer na prensa, e pensei se o coñecerias, pola cercania de idade.
Unha pena.
Apertas.
graciñas Edu. Aproveito para darlle todo o meu apoio á familia.
apertas
Cuando alguien se nos va siempre permanece entre nosotros con los buenos recuerdos, pues son como un bálsamo diario que nesecitamos para seguir adelante y ser mejores personas, yo no conocía a este chico pero siento mucho su perdida y por la familia y amigos.
un fuerte abrazo rubén
P.D: saúdos dsd fuerteventura
.... lo siento tio, aqui hace un par de meses tambien paso algo parecido.. y se siente... venga tio
Publicar un comentario